ด้วยสมาชิกของรัฐบาลนั่นเอง แต่สมาชิกของคณะรัฐมนตรีนั้นมีจำนวนน้อยกว่า โดยมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้า สมาชิกแห่งคณะรัฐมนตรีทุกคนต้องเป็นเจ้ากระทรวง (Ministers) แต่เจ้ากระทรวงไม่ได้เป็นรัฐมนตรีทุกคนดังกล่าวแล้ว ใครบ้างที่จะได้เป็นรัฐมนตรี ก็ได้กล่าวแล้ว แต่บางคราวถ้าจำเป็น นายกฯ อาจตั้งเพิ่มขึ้นก็ได้
ตามที่กล่าวมานี้ จะเห็นได้ว่า เท่าที่เกี่ยวกับตัวบุคคล คณะรัฐบาล (The Ministry) และคณะรัฐมนตรี (Cabinet) ต่างกันก็เพียงคณะรัฐมนตรี ก็คือ สมาชิกคณะรัฐบาลนั่นเอง แต่อยู่วงใน (inner circle) อีกชั้นหนึ่ง ส่วนหน้าที่นั้นต่างกัน คือ เจ้ากระทรวง (Minister) ซึ่งเป็นสมาชิกของคณะรัฐบาล (Ministry) มีหน้าที่บริหารในกระทรวงของตน หรือหน้าที่อื่นใดซึ่งไม่สำคัญนัก แต่รัฐมนตรีมีพันธกรณีร่วมกัน กล่าวคือ ประชุมร่วมกันพิจารณาและวินิจฉัยในนโยบาย และมีหน้าที่สำคัญในฐานะเป็นผู้นำในพรรคการเมือง
ปัญหาต่อไปที่จะต้องพิจารณา ก็คือ การพิจารณาแต่งตั้งเจ้ากระทรวงและรัฐมนตรี หน้าที่อันนี้ตกอยู่กับนายกรัฐมนตรีจะต้องพิจารณาเพื่อกราบบังคมทูลพระมหากษัตริย์ให้ทรงแต่งตั้ง ตามทฤษฎี นายกมีสิทธิเต็มที่ และรัฐสภา (Parliament) ไม่มีสิทธิจะควบคุมอย่างใดว่า จะต้องให้ผู้นั้นผู้นี้ดำรงตำแหน่งใด แต่ในทางปฏิบัติ นายกรัฐมนตรีจะต้องคำนึงถึงระเบียบแบบแผนที่เคยปฏิบัติมา คำนึงถึงพรรคของตน และฐานะทั่ว ๆ ไปในประเทศและประชาชน จะนึกชอบหรือไม่ชอบผู้นั้นผู้นี้เป็นส่วนตัวไม่ได้ ตรงกันข้าม นายกรัฐมนตรีจะต้องปรึกษาพรรค ต้องขอให้สมาชิกในพรรคชั้นผู้นำอธิบายกับผู้
