หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๑๙๖
เล่ม ๕
ราชาธิราช
กุลจึงสะกิดเท้าเราทั้งนี้ พระยาน้อยจึงว่าแก่สมิงมะราหูว่า มืดหนักแล้ว ข้าจะลาพี่ไปก่อน พระยาน้อยก็ลุกจากตำหนักสมิงมะราหู ขึ้นเสลี่ยงไปยังตำหนัก ครั้นไปถึงตำหนักแล้วก็ถามอ้ายท้าวกุลว่า เอ็งสะกิดเท้าเราเมื่อกี้นั้นด้วยเหตุประการใด อ้ายท้าวกุลจึงทูลพระยาน้อยว่า ข้าพเจ้าสะกิดพระบาทนั้น ด้วยเหตุว่าสมิงมะราหูทำสัตย์กับพระองค์มิได้ซื่อตรง ส่วนว่าเลือดสมิงมะราหู พระองค์เสวย ส่วนพระโลหิตในอุระพระองค์ สมิงมะราหูมิได้เสวย แสร้งเพโทบายเปนร้อนแล้วเอาพัดมาพัดให้เทียนดับ ก็เทสุราปนโลหิตเสีย ตละแม่ศรีจึงส่งสุราปน
