หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๒๑๐
เล่ม ๕
ราชาธิราช
เรียนคำภีร์จบไตรยเพทหาผู้ใดจะเสมอไม่ อย่าประมาท ครั้นมะสอดได้ฟังสามเณรปฤษนาลึกลับประหลาดนัก คนทั้งปวงหารู้ไม่ มะสอดก็จำตัวสามเณรไว้แล้วจดหมายปฤษนากลับมาทูลพระยาน้อย พระยาน้อยจึงพาเอาตัวมะสอดออกไปณพระมุเตา จึงนมัสการพระมุเตาแล้วอธิษฐานว่า ถ้าข้าพเจ้าจะได้เปนใหญ่ครอบครองอาณาประชาราษฎรในเมืองพะโคแล้วไซร้ เดชะคุณพระศรีรัตนตรัยเจ้า ขอให้เทพยดาทั้งปวงดลใจข้าพเจ้าให้แก่ปฤษนานี้ออกเถิด พระยาน้อยก็ดำริแจ้งในอรรถปฤษนาซึ่งสามเณรพุทธญาณว่ามานั้น ซึ่งว่าจะเปนอักษรคะก็ใช่ จะว่าราหูก็ใช่ สาม
