หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๒๑๒
เล่ม ๕
ราชาธิราช
มะสอดไปดูโยมสามเณร โยมสามเณรก็ตายในวันนั้น ต้องปฤษนาที่พระยาน้อยแก้ มะสอดก็กลับมาทูลแก่พระยาน้อย พระยาน้อยก็นิ่งไว้แต่ในพระไทย
ครั้นอยู่มา สามเณรพุทธญาณนั้นมารดาเปนม่าย เปนหนี้มะง้าวรอด นายบ้าน อยู่เปนดีบุกเจ็ดสิบชั่ง สามเณรนั้นมีพี่ชายคนหนึ่ง ฟังคำเมียหนีมารดาไป หาอยู่เลี้ยงมารดาไม่ ฝ่ายมะง้าวรอดจึงให้เกาะเอามารดาสามเณรไว้ใช้เปนทาสแทนดีบุก แลสามเณรคิดกตัญญูต่อมารดาว่า มารดาไปเปนข้ามะง้าวรอดอยู่ ก็มีความรำคาญใจ สามเณรจึงเอาความไปแจ้งแก่พระสังฆราชผู้เปนอาจาริย์ว่า มารดาข้าพเจ้าเปนข้ามะง้าวรอด มะง้าวรอดเอาตัวไปไว้ใช้
