หน้า:ราชาธิราช - ๒๔๓๒.pdf/234

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๒๑๖
เล่ม ๕
ราชาธิราช

เห็นงูเห่าในโพรง จึงกลับมาทูลพระยาน้อย พระยาน้อยก็มีความยินดีนัก

ครั้นอยู่มา มารดามังกันจีคิดถึงมังกันจีมีกตัญญูไปตกทุกข์ได้ยากเพราะเราช้านานแล้ว มารดามังกันจีจึงไปหาพระมหาเถรผู้เปนพี่ชายณวัดเกลาะนิพพาน แล้วอ้อนวอนว่า มังกันจีไปเปนทาสใช้แทนข้าพเจ้ามาช้านานแล้ว ขอให้พระคุณช่วยกรุณาไปไถ่เอามังกันจีมาไว้บวชเรียนเถิด พระมหาเถรได้แจ้งแล้วก็มีจิตกรุณาสงสาร จึงบอกกล่าวเรี่ยไรสัปปุรุษได้ดีบุกหนักเจ็ดสิบชั่งให้มารดามังกันจีไปไถ่เอามังกันจีมา มารดามังกันจีจึงเอาดีบุกเจ็ดสิบชั่งนั้นไปให้มะง้าวรอด แล้วพาเอามังกันจีมา