ขึ้น ความประสงค์ของพระราชบัญญัตินี้เป็นเรื่องที่โยงไปถึงพระราชบัญญัติที่ออกไปแล้ว คือ พระราชบัญญัติควบคุมสำนักงานจัดหางาน เพราะสำนักงานเช่นนี้ ในเมืองต่างประเทศส่วนมาก เป็นหน้าที่รัฐบาลทำเอง เพื่อควบคุมรักษาผลประโยชน์ของกรรมกร ความประสงค์ของสำนักงานในคั่นแรก มีหน้าที่ที่สำรวจจำนวนพลเมืองที่รับจ้างว่า เป็นชายเท่าใด หญิงเท่าใด เด็กเท่าใด เป็นคนไม่มีงานทำ จรจัด และขอทานเท่าไร คั่นที่ ๒ มีหน้าที่สำรวจให้ทราบสภาพความเป็นอยู่ของคนที่รับจ้างทั่วไป คั่นที่ ๓ ทำการติดต่อกับเจ้าของอุตสาหกรรมที่จะใช้กรรมกรว่า เมื่อต้องการเท่าใด ก็ให้ถามมานยังสำนักงาน ต่อไปผู้ที่จัดตั้งโรงงานจะบังคับใช้แรงงานคนพื้นเมืองเป็นจำนวนเปอร์เซ็นต์ตามสมควร นอกจากนี้ มีหน้าที่จะเสนอความเห็นในการที่จะแก้ไขสภาพความเป็นอยู่ของคนชั้นลูกจ้างและกรรมกร งานคั่นแรกของสำนักงานมีเพียงนี้ ซึ่งเป็นการเตรียมตัวที่จะขยายกิจการให้เป็นกรมกรรมกร ซึ่งในต่างประเทศเป็นกระทรวง แต่สำหรับประเทศสยาม เท่าที่เป็นอยู่เวลานี้ โรงงานอุตสาหกรรมยังไม่มีเพียงพอที่จะขยายให้ถึงเพียงนั้น และเรายังมีข้อตกลงผูกมัดระวางประเทศที่จะดูแลความทุกข์สุขของกรรมกร การตั้งชั้นแรก เป็นการทดลองฝึกหัดงานช่วยหางานให้ทำเท่านั้น ต่อไปจะได้ร่างพระราชบัญญัติสัญญาลูกจ้างและนายจ้าง ว่าด้วยความรับผิดชอบของนายจ้างเกี่ยวแก่โรงงานที่เป็นภัยแก่ลูกจ้าง ตลอดถึงอาชีพของเด็กที่จะฝึกหัดให้มีอาชีพขึ้น แต่
