เจ้าพนักงานที่จะส่งมานั้นมีหน้าที่ฉะเพาะสลักหลังใบสำคัญส่งสินค้าเท่านั้น ไม่มีทางเป็นทูตหรือกงสุลประการใด คือ เท่ากับพ่อค้าคนหนึ่งเท่านั้น
พระยานิติศาสตร์ไพศาลย์กล่าวว่า อัตราที่คิดเอานั้นแพงถึง ๕ บาท
พระยาศรีวิสารวาจาตอบว่า การที่จะเก็บเงินค่าประทับตรานั้นเป็นประเพณีที่ทำกันมาทั้งนั้น สำหรับอัตราของเราถึง ๑๐ เหรียญทองก็มี และบางเรื่องก็ ๕ บาท ๒ บาท แล้วแต่ลักษณะสำคัญของการที่จะต้องประทับตราให้ ⟨เ⟩เละในการสิ่งใดที่กงสุลจะต้องลงชื่อรับรองแล้ว เราก็เรียกเอา ๒ บาท
พระยานิติศาสตร์ไพศาลย์กล่าวว่า มีข้อที่สภาฯ นี้ควรสังเกต คือ เรื่องหม่อมเจ้าวิบูลย์ฯ ตอบเรื่องราวของนายนรินทรกลึงซึ่งมีข้อความอยู่หลายประการ และหวังว่า จะทราบกันแล้ว จึ่งอยากให้สังเกตในธรรมนูญการปกครองว่า การกระทำใด ๆ ของกษัตริย์ ต้องมีกรรมการคณะราษฎรผู้หนึ่งลงนามด้วย การฎีกาเช่นนี้ควรจะผ่านทางคณะกรรมการราษฎรหรือไม่? เหตุใดจึ่งได้มีการตอบไปโดยตรงเช่นนั้น
ประธานคณะกรรมการราษฎรตอบว่า เรื่องที่นายนรินทรทูลเกล้าฯ ถวายนั้น คงจะเป็นเรื่องส่วนพระองค์ ส่วนฎีกานั้น โดยปกติผ่านทางคณะกรรมการราษฎรเสมอ และแม้จะมีผู้ส่งไปทาง
