เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรีกล่าวว่า ในเรื่องนี้ เมื่อฟังตามที่ได้อภิปรายกันมา ก็ชัดเจนพอแล้ว อำนาจนี้ คือ อำนาจแผ่นดิน ไม่ใช่ส่วนที่ออกมาจากพระองค์ท่าน ความหมายของท่านสมาชิกผู้หนึ่งที่จะให้คงคำว่า พระราช ไว้ ซึ่งกล่าวว่า ถึงแม้เป็นอำนาจแผ่นดิน ก็ได้ถวายท่านไปแล้ว ก็คือว่า เป็นเสมือนอำนาจที่มาจากพระองค์ท่าน ที่จริง ถ้าหากว่า นึกถึง sentiment ซึ่งเป็นความคิดอย่างสุภาพอ่อนโยนแล้ว ก็เป็นการงดงาม แต่ว่า sentiment อาจขัดกับ fact ได้ในบางประการ ในที่นี้ มีว่า เป็นส่วนพระองค์ หรือเป็นส่วนแผ่นดิน เช่น การเงินพระคลังข้างที่และท้องพระคลังหลวง ซึ่งเรียกเงินในพระคลังข้างที่ว่า พระราชทรัพย์ ผิดกับเงินในท้องพระคลังหลวง ฉะนั้น อำนาจโดยตรงของพระองค์ท่าจึ่งเป็นพระราชอำนาจ แต่อำนวยการใช้นี้เป็นอำนาจกลาง คือ อำนาจแผ่นดิน นี่เป็น fact ที่นี้ ถ้าหากว่า sentiment ไม่ขัดกับ fact แล้ว ก็ควรใช้ แต่ถ้าหากว่า sentiment มาขัดกับ fact แล้ว ก็ควรรักษา fact ไว้ดีกว่า และคำ แต่ ก็อย่างเดียวกัน และถ้าไม่มี แต่ ก็จำกัดความพอแล้ว เห็นว่า ไม่จำเป็นจะเติม ซึ่งอาจขัดกับทาง sentiment ได้
นายดิเรก ชัยนาม เสนอว่า ในมาตรา ๗ นั้น ถ้าเข้าใจไม่ผิด ที่ว่า พระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจบริหารทางคณะกรรมการ
