หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
บทละคร เรื่อง ระเด่นลันได
ช้าปี่ | ||
๏ มาจะกล่าวบทไป | ถึงระเด่นลันไดอนาถา | |
เสวยราชย์องค์เดียวเที่ยวรำภา | ตามตลาดเสาชิงช้าหน้าโบสถ์พราหมณ์ | |
อยู่ปราสาทเสาคอดยอดด้วน | กำแพงแก้วแล้วล้วนด้วยเรียวหนาม | |
มีทหารหอนเห่าเฝ้าโมงยาม | คอยปราบปรามประจามิตรที่คิดร้าย | |
ฯ ๔ คำ ฯ | ||
๏ เที่ยวสีซอขอข้าวสารทุกบ้านช่อง | เป็นเสบียงเลี้ยงท้องของถวาย | |
ไม่มีใครชังชิงทั้งหญิงชาย | ต่างฝากกายฝากตัวกลัวบารมี | |
พอโพล้เพล้เวลาจะสายัณห์ | ยุงชุมสุมควันแล้วเข้าที่ | |
บรรทมเหนือเสื่อลำแพนแท่นมณี | ภูมีซบเซาเมากัญชา | |
ฯ ๔ คำ ฯ | ||
ร่าย | ||
๏ ครั้นรุ่งแสงสุริยันตะวันโด่ง | โก้งโค้งลงในอ่างแล้วล้างหน้า | |
เสร็จเสวยข้าวตังกับหนังปลา | ลงสระสรงคงคาในท้องคลอง | |
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ | ||
ชมตลาด | ||
๏ กระโดดดำสามทีสีเหื่อไคล | แล้วย่างขึ้นบันไดเข้าในห้อง | |
ทรงสุคนธ์ปนละลายดินสอพอง | ชโลมสองแก้มคางอย่างแมวคราว | |
นุ่งกางเกงเข็มหลงอลงกรณ์ | ผ้าทิพย์อาภรณ์พื้นขาว | |
เจียระบาดเสมียนละว้ามาแต่ลาว | ดูราวกับหนังแขกเมื่อแรกมี | |
สวมประคำดีควายตะพายย่าม | หมดจดงดงามกว่าปันหยี | |
กุมตระบองกันหมาจะราวี | ถือซอจรลีมาตามทาง | |
ฯ ๖ คำ ฯ เพลงช้า |