หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๐
| ทั้งนี้เพราะอีมะเหเสือ | จะกินเลือดกินเนื้อกูให้ได้ | |
| ขว้างวังครั้งนี้ไม่มีใคร | ชู้มึงฤๅมิใช่อีมารยา | |
| พระฉวยได้ไม้ยุงปัดกวัดแกว่ง | สำคัญว่าพระแสงขึ้นเงื้อง่า | |
| เลี้ยวไล่ฟาดฟันกัลยา | วิ่งมาวิ่งไปอยู่ในครัว | |
| ฯ ๘ คำ ฯ | ||
| สับไทย | ||
| ๏ เหม่เหม่ดูดู๋อีประแดะ | ที่นี้แหละเห็นประจักษ์ว่ารักผัว | |
| หากกูรู้ตัว | หัวไม่แตกแตน | |
| ขว้างแล้วหนีไป | มิได้ตอบแทน | |
| ยิ่งคิดยิ่งแค้น | เลี้ยวแล่นไล่ตี | |
| ฯ ๔ คำ ฯ | ||
| รื้อ | ||
| ๏ ทรงเอยทรงกระบอก | น้องไม่เห็นด้วยดอกพระโฉมศรี | |
| ปาวังครั้งนี้ | มิใช่ชู้น้อง | |
| สืบสมดังว่า | สัญญาให้ถอง | |
| วิ่งพลางทางร้อง | ตีน้องทำไม | |
| ฯ ๔ คำ ฯ | ||
| ๏ เหลือเอยเหลือเถน | ขัดเขมนขบฟันมันไส้ | |
| ปรานีมึงไย | ใครใช้มีชู้ | |
| ไม่เลี้ยงเป็นเมีย | ไปเสียอย่าอยู่ | |
| รั้ววังของกู | ปิดประตูตีแมว | |
| ฯ ๔ คำ ฯ เชิด | ||
| ๏ เมื่อนั้น | นางประแดะเหนื่อยอ่อนลงนอนแส้ว | |
| ยกมือท่วมหัวลูกกลัวแล้ว | กอดก้นผัวแก้วเข้าคร่ำครวญ | |
| ฯ ๒ คำฯ | ||
| โอ้ | ||
| ๏ โอ้พระยอดตองของน้อยเอ๋ย | กระไรเลยช่างสลัดตัดเด็ดด้วน | |
| แม้นชั่วช้าจริงจังก็บังควร | พ่อมาด่วนมุทะลุดุดันไป | |
