หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๘
ลูกผัวหัวท้ายเขาไม่ขาด | ทำประมาทเปล่าเปล่าเฝ้าหยุกหยิก | |
ปัดกรค้อนควักผลักพลิก | อย่าจุกจิกกวนใจไม่สบาย | |
อย่าพักอวดสมบัติพัสถาน | ไม่ต้องการดอกจะสู้อยู่เป็นหม้าย | |
หนีศึกปะเสือเบื่อจะตาย | เฝ้ากอดก่ายไปได้ไม่ละวาง | |
ฯ ๖ คำ ฯ | ||
ชาตรี | ||
๏ สุดเอยสุดลิ่ม | เชิญผินหน้ามายิ้มกับพี่บ้าง | |
เฝ้าถือโทษโกรธเกรี้ยวไปเจียวนาง | ไม่เห็นอกพี่บ้างที่อย่างนั้น | |
เหมือนน้ำอ้อยใกล้มดใครอดได้ | พี่ก็ไม่มีคู่ตุนาหงัน | |
ตั้งแต่นวดปวดท้องมาสองวัน | ใครจะกลั้นอดทนพ้นกำลัง | |
ทำไมกับลูกผัวกลัวมันไย | ผิดก็เสียสินไหมให้ห้าชั่ง | |
จูบเชื่อเสียก็ได้แล้วไม่ฟัง | ลูบหน้าลูบหลังนั่งแอบอิง | |
น้อยฤๅนมแต่ละข้างช่างครัดเคร่ง | ปลั่งเปล่งใจหายคล้ายกล้วยปิ้ง | |
อุ้มขึ้นใส่ตักรักจริงจริง | อย่าสะบิ้งสะบัดตัดไมตรี | |
ยิ่งดิ้นยิ่งกอดสอดสัมผัส | อุยหน่าอ่ากัดพระหัตถ์พี่ | |
ปัดป้องว่องไวอยู่ในที | จนล้มกลิ้งลงบนที่บรรทมใน | |
อัศจรรย์ลั่นพิลึกกึกก้อง | ฟ้าร้องครั่นครื้นดังปืนใหญ่ | |
เกิดพายุโยนยวบสวบสาบไป | หลังคาพาไลแทบเปิดเปิง | |
ฝนตกห่าใหญ่ใส่ซู่ซู่ | ท่วมคูท่วมหนองออกนองเจิ่ง | |
คางคกขึ้นกระโดดโลดลองเชิง | อึ่งอ่างเริงร่าร้องแล้วพองคอ | |
นกกระจอกออกจากวิมานมะพร้าว | ต้องฝนทนหนาวอยู่งอนหง่อ | |
ขนคางหางปีกเปียกจนมอซอ | ฝนก็พอขาดเม็ดเสร็จบันดาล | |
ฯ ๑๖ คำ ฯ โลม |