หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๒
| มะลาโสนโกญจากะทาทม | กะทาเทืองเงื่องงมมะลมปา | |
| มะลาปิงคลิ้งโคลงอีโลงแล่น | อีลุ้มลี้อีแอ่นกะแรนฉา | |
| กะเรียนฉาบคาบคั้นมะรันบา | มาร่อนบินกินหว้ามะลาแชง | |
| มะลาชัดสัตวากระสาสูง | กระแสเสียงเถียงยูงกะรูงแฉ่ง | |
| กะรอกฉวยกล้วยไม้ดูไวแวง | ดุเหว่าหวานขานแข่งระแวงวัง | |
| ระเวงแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง | ระเรื่อยรี่มี่ก้องมะลองกั๋ง | |
| มะเลียบกิ่งทิ้งถ่อนมะลอนกัง | มะเล่นกิ่งชิงรังมะลังโต | |
| มาโลดเต้นเม่นหมีชะนีบ่าง | ชะนีแบดแรดช้างกะงางโก๋ | |
| กะแหงนเกยเสยแทงทะโยงโย | ทะยานโยกโศกโสทะโลเป | |
| ทลายป่นกล่นเกลื่อนทะเลือนเท่า | ถลาโถมถล่มเท้าทะเลาเส | |
| ถลันสำถลำสวบระยวบเย | ระยำทับเทมะเลทอน | |
| มะไลโทโคถึกมฤคี | มฤคาพาชีมะหลอนฉอน | |
| มาลบเชือเสือสิงห์มหิงส์จร | มหาใจไกรสรมะลอนชา | |
| ฯ ๒๘ คำ ฯ เชิด | ||
| สมิงทอง | ||
| ๏ เมื่อนั้น | พระมะเหลเถไถมะไหลถา | |
| เพลิดเพลินฤทัยมะไลทา | ลืมทุกข์สุขามะลาจี | |
| ละเลิงจนสนธยาหัสดง | หัสดับลับลงคีรีศรี | |
| พระจึงมีสิงหนาทประภาษพี | สั่งพวกเสนีมะลีทา | |
| ให้ยับยั้งพหลกะรนจง | กะร้อมชอมล้อมวงมะรงฉา | |
| แล้วให้ช่วยกันมะรันทา | มะเรทับพลับพลาพนาลี | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
