หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๓
| ร่าย | ||
| ๏ บัดนั้น | เสนารับสั่งมาลังปี๋ | |
| มะลุกปุกคุกเข่ามะเลาตี | มะรันทังดังมีมะลีทา | |
| เกณฑ์กันฟันแฝกมะแลกแจง | คัดขุดลุดแชงมะแลงฉา | |
| กะรับชับสรรพเสร็จมะเร็จตา | สำเร็จตามบัญชามะลาเท | |
| ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา | ||
| ๏ เมื่อนั้น | พระมเหลเถไถมะไหลเถ | |
| เสด็จขึ้นพลับพลามะลาเท | มะไหลถอนนอนเอ้ทะเวกา | |
| ฯ ๒ คำ ฯ | ||
| ช้า | ||
| ๏ เทวศกายคายคันรัญจวน | ร้อนใจใคร่ครวญหวนหา | |
| หวนโหยโดยดิ้นในวิญญา | วิญญากจากปรามะราโท | |
| มาแรมทางกลางป่าพนาดร | พนาแดนศิงขรมะยอนโฉ | |
| มาเย็นเฉื่อยเรื่อยร้างน้ำค้างโพร | น้ำค้างพรมลมโวมะโรตอน | |
| มารื่นต่างนางในรำไพพัด | รำเพยเพียงเคียงรัตน์ปัจถรณ์ | |
| ประทมที่ศรีใสจะไลชอน | จนหลับชิดสนิทนอนมะลอนชา | |
| ฯ ๘ คำ ฯ ตระ | ||
| ยานี | ||
| ๏ มาจะกล่าวบทไป | ถึงท้าวหัสไนยมะไหลถา | |
| สถิตที่วิมานมะลานชา | กายารุ่มร้อนมะลอนจี | |
| จึงเล็งทิพเนตรมะเลดป่า | ในชมพูแผ่นหล้ามะลาถี | |
| เห็นพระมะเหลเถทะเวที | มาแรมร้างค้างที่มะลีไช | |
| เพราะไม่มีคู่จรูสม | เสวยรมย์ราชามะลาไส | |
| ผู้เดียวเปลี่ยวองค์มะลงไต | จำเราจะให้มะไลทา | |
| อันลูกท้าวไทมะไลที | เลิศล้ำนารีมะลีถา | |
(๕)
