หน้า:วรรณกรรมต่างเรื่อง - ๒๕๐๕.pdf/53

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๘
อันนางเทพลีลายาใจ ที่พระองค์เก็บได้ที่ในกลอง
จงกลับไปภิรมย์สมสนิท เชยชิดสมสู่เป็นคู่สอง
อันข้าไซร้จะอยู่ในผะอบทอง พระไปครองนัคราให้สำราญ
ฯ ๖ คำ ฯ
 สมิงทอง
  อนิจจา นางสำมนักขายอดสงสาร
ศรีสวัสดิ์มาตัดรอนราน ใช่จะแต่งพจมานมาพาที
กำลังฤทธิ์ปู่เจ้าเขาเขิน จึงเผอิญให้ชังมเหสี
ไม่ทันสั่งนางลักษณวดี พระลอจรลีตามไป
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
 ช้าปี่
  เมื่อนั้น นางประทุมเทวีศรีใส
ผวาตื่นฟื้นองค์อรไทย ไม่เห็นพระภูวไนยที่ไสยา
นางเที่ยวค้นคว้าหาจบ มิได้พบพระไกรวงศ์พงศา
เห็นโลหิตผิดแล้วนะอกอา ทั้งหอกยนต์อยู่หน้าบัญชรชัย
เกิดเหตุทั้งนี้เพราะพี่เลี้ยง แท้เที่ยงมั่นคงไม่สงสัย
สองกรข้อนทรวงเข้าร่ำไร นางอุทัยเพียงจะสิ้นสมประดี
ฯ ๖ คำ ฯ โอด
 โอ้
  โอ้ว่าพระทูลกระหม่อมแก้ว หนีเมียไปแล้วพระโฉมศรี
มิได้สั่งสนทนาพาที สกุณียังรู้สั่งยมนา
จระเข้ยังรู้สั่งอากาศ สิงหาราชยังรู้สั่งมหิงสา
หัศรังยังรู้สั่งไอยรา นาคายังรู้สั่งสุบรรณบิน
เหมราชยังรู้สั่งซึ่งคูหา แต่มังฉายังรู้สั่งซึ่งไพรสิณฑ์
พยัคฆ์ยังรู้สั่งมฤคิน พระภูมินทร์ควรฤๅไม่อาลัยลา
ฯ ๖ คำ ฯ