หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๑
| จะพิโรธโกรธาฆ่าตี | หน้าที่ชีวันจะบรรลัย | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | องค์ท้าวกุเรปันเป็นใหญ่ | |
| ได้ฟังกริ้วกราดตวาดไป | มึงอย่าใส่ไคล้พาที | |
| ช่างอวดว่านารายณ์แบ่งภาค | มาจากเกษียรวารีศรี | |
| เป็นไฉนไม่แผลงฤทธี | ให้วาสุกรีเขามัดกาย | |
| ใช้ให้ไปกับอาชา | คุมหมู่โยธาทั้งหลาย | |
| ให้เขามัดตรึงตรามาหานาย | ทำให้ขายบาทาฝ่าธุลี | |
| เสียแรงหวังตั้งจิตให้ติดตาม | ไปทำลามเลียมโลมนางโฉมศรี | |
| สุบรรณลักยักษ์ตามพองามดี | พระโยคีจะคิดอ่านประการใด | |
| ฯ ๘ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | พระสังข์ฟังแจ้งแถลงไข | |
| อันองค์จินตะหรายาใจ | พี่สั่งให้ประหารผลาญชีวี | |
| เหตุไฉนพี่น้องสองมนุษย์ | ว่าโคบุตรเป็นลูกราชสีห์ | |
| บิตุรงค์ชื่อองค์สุมาลี | ครอบครองธานีปางตาล | |
| ฤๅจะเป็นบุตรานางกาไว | ที่พระเพียรพิไชยไปสังหาร | |
| นางก็ม้วยมรณาเสียช้านาน | ท้าวกรุงพาลจะคิดประการใด | |
| ฯ ๖ คำ ฯ | ||
| ๏ เมื่อนั้น | ท้าวอำไพได้ฟังดังเพลิงไหม้ | |
| รู้ว่าชาละวันบรรลัย | ภูวไนยพิโรธโกรธา | |
| โจนจากรถแก้วแววไว | เข้าชิงชัยสัปยุทธยักษา | |
| หมายจำนงชิงองค์นางโมรา | โจรป่าบั่นบุกเข้าคลุกคลี | |
| ฯ ๔ คำ ฯ | ||
