หน้า:วรรณกรรมต่างเรื่อง - ๒๕๐๕.pdf/63

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๑
ที่ตกพุ่มกลุ้มกลัดขัดในอก ถึงมุ่นหมกอยู่ในก็ใช้เฉย
แสนสงสารหญิงชายไม่วายเลย โอ้อกเอ๋ยเราก็เป็นเหมือนเช่นกัน
ไม่พ้นตัวชั่วช้าว่าแต่เขา ตัวของเราเหมือนยักษ์มักกระสัน
เห็นกะเตาะไม่ได้ใจเป็นควัน เหลือจะกลั้นใจคอเที่ยวกรอกราย
ถ้ามีงานใหญ่โตมะโหรสพ ขี้มักพบเห็นมากดูหลากหลาย
เห็นนารีรูปงามตามแทบตาย เพราะเมามายแรกรักนี่หนักจริง
มีอิเหนาคราวนั้นขันหนักหนา ทำทีท่าถูกในน้ำใจหญิง
นอนละเมอเพ้อจิตคิดประวิง ฉันหนาวจริงพ่อขุนทองประคองที
อันความรักมักละเมอจนเพ้อพก เหมือนกับอกเรียมแล้วนะแก้วพี่
ให้โหยหวนครวญหาทุกราตรี สักกี่ปีจะได้น้องประคองนอน
 กระทั่งถึงเดือนเจ็ดไม่เสร็จโศก บังเกิดโรคแรงนักด้วยรักสมร
สลากภัตรจัดแจงแต่งหาบคอน อย่างแต่ก่อนหาบกระทายมีลายทอง
ใส่คานรูปนาคาวายุภักษ์ ครั้นเดินหนักดูเต้นเผ่นผยอง
แสรกร้อยห้อยพวงมาลัยกรอง ใส่เข้าของหาบหามตามกันมา
ทุกวันนี้มีแต่จะทำแปลก ใส่โต๊ะแบกเดินด่วนมาถ้วนหน้า
สาระพัดเอมโอชโภชนา ตามศรัทธาสัปปุรุษนุชอนงค์
ทั้งผู้ดีเข็ญใจก็ไปมาก จับสลากหนังสือชื่อพระสงฆ์
รู้จักนามตามพบประสบองค์ ต่างจำนงน้อมถวายรายกันไป
พระลางองค์งงงกตกประหม่า ให้ยะถาเสียงสั่นอยู่หวั่นไหว
สัปปุรุษกรวดน้ำร่ำในใจ ที่ผู้ใหญ่หมายประโยชน์โพธิญาณ
ที่หนุ่มหนุ่มสาวสาวราวกับฉัน นึกรำพันในจิตอธิษฐาน
ให้มีเมียรูปงามทรามสคราญ มีเรือนบ้านคับคั่งเขามั่งมี
อนงค์นาฏปรารถนาจะหาผัว ไม่เล่นถั่วกินเหล้าเมาอาหนี