หน้า:สนทนากับผู้ร้ายปล้น - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๖๘.pdf/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

ตอบว่า หัวหน้าต้องไล่เลียงผู้เปนสายจนเปนที่พอใจว่า มีทรัพย์และเปนโอกาศที่จะปล้นได้ ถ้าเห็นจะปล้นได้ ก็รับกับสายและนัดวันกันทีเดียว คือว่า อีกวันหนึ่งหรือสองวันก็ตาม จะไปประชุมพร้อมกันที่บ้านคนนั้นหรือที่ท้องทุ่งตรงนั้นตามที่ได้ปรึกษาเห็นชอบพร้อมกันกับผู้เปนสาย

๒๒ ถามว่า เมื่อได้นัดกันแล้วอย่างนี้ หัวหน้าทำอย่างไรต่อไป

ตอบว่า ต้องกะจำนวนพวกที่จะพาไปด้วย

๒๓ ถามว่า ที่ว่า กะจำนวนพวกเพื่อนที่จะพาไปด้วยนั้น เอาอะไรเปนที่กำหนดว่า รายใดจะเอาพวกไปด้วยเท่าใด

ตอบว่า ธรรมดาผู้ร้ายไม่อยากเอาพวกเพื่อนไปด้วยมาก เพราะถ้ายิ่งไปมาก ส่วนทรัพย์ที่จะแบ่งกันก็จะยิ่งได้น้อยลงไป เพราะฉนั้น ในเบื้องต้น ต้องประมาณทรัพย์ที่คาดว่า จะปล้นได้ และต้องประมาณกำลังแลปืนที่เจ้าทรัพย์หรือเพื่อนบ้านจะมีต่อสู้ป้องกันด้วย คงอยู่ในเรียกจำนวนคนและจำนวนปืนข้างผู้ร้ายให้มีมากกว่าเจ้าทรัพย์สักเท่า ๑ จึงเปนพอ และต้องเรียกทั้งคนในถิ่นนั้นและคนต่างถิ่นสมทบด้วย เพราะคนที่จะเข้าทำการใกล้เจ้าทรัพย์ต้องใช้คนต่างถิ่นเข้าทำการ ถ้าคนถิ่นเดียวกัน เจ้าทรัพย์จะรู้จักจำหน้าได้ อีกประการ ๑ จำนวนคนที่กะนั้นต้องเปนจำนวนคี่ เพราะเหตุที่ถือกันในพวกผู้ร้ายว่า ถ้าไปเปนจำนวนคู่ มักจะเกิดเหตุแก่พวกผู้ร้าย มีตัวอย่างเช่น ไปปล้นที่บางซอ แขวงเมือสุพรรณบุรี เมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๔๖ นี้ ผู้ร้ายไป ๑๒ คน ก็ไปถูกปืนตายลงคนหนึ่ง