หน้า:สนทนากับผู้ร้ายปล้น - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๖๘.pdf/40

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๙

๘๕ ถามว่า การที่ปล้นเรือนกับปล้นโคกระบือนั้น ผู้ร้ายจะได้ประโยชน์ในอย่างไหนมากกว่ากัน

ตอบว่า ถ้าจะว่าโดยส่วนประโยชน์ที่เปนตัวเงินแล้ว ปล้นโคกระบือได้ประโยชน์มากกว่า แต่ปล้นโคกระบือลำบากกว่าปล้นเรือน อยู่ที่ปล้นไปแล้วต้องรีบขายโคกระบือไปให้พ้นมือเสียโดยเร็ว อย่าง ๑ และต้องเลือกทางที่จะต้อนโคกระบือไปขาย อย่าให้ต้องถูกจับกลางทาง อย่าง ๑

๘๖ ถามว่า โคกระบือที่ปล้นได้นั้น ขายในแขวงเดียวกัน หรือผู้ร้ายต้องพาไปขายต่างแขวง

ตอบว่า ที่จะขายในแขวงนั้นหรือในเมืองนั้นเองเปนอันไม่มี ต้องพาไปขายต่างเมือง ดังเช่น กระบือที่ปล้นได้ในแขวงเมืองปทุมธานี ต้องพาไปขายในแขวงกรุงเก่า หรือแขวงสุพรรณ นครไชยศรี ถ้ากระบือกรุงเก่า สุพรรณ นครไชยศรี ก็ต้องพามาขายเมืองปทุมธานีแลนนทบุรี ดังนี้เปนตัวอย่าง

๘๗ ถามว่า ที่ว่า ผู้ร้ายจะต้องรีบขายโคกระบือที่ปล้นได้ไปเสียโดยเร็วนั้น ทำอย่างไรจึงจะขายได้โดยเร็ว

ตอบว่า ก่อนที่ผู้ร้ายจะปล้นโคกระบือ ต้องสืบสวนให้รู้เสียก่อนว่า ผู้ใดจะรับซื้อ ต่อรู้ว่า ผู้นั้น ๆ จะรับซื้อ จึงปล้น ถ้ายังหาที่ขายไม่ได้ ก็ไม่ปล้น

๘๘ ถามว่า คนชนิดไรเปนคนรับซื้อโคกระบือ