หน้า:สมบัติของผู้ดี - เปีย มาลากุล - ๒๕๐๕.pdf/7

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
(๔) ย่อมไม่กระทำการที่ควรจะทำในที่ลับในที่แจ้ง
(๕) ย่อมไม่หาวเรอให้ปรากฏในที่ประชุมชน
(๖) ย่อมไม่จามด้วยเสียงอันดังและโดยไม่ป้องกำบัง
(๗) ย่อมไม่บ้วนถ่มขากด้วยเสียงอันดังหรือให้เปรอะเปื้อนให้เป็นที่รังเกียจ
(๘) ย่อมไม่ลุกลนเลอะเทอะมุมมามในการบริโภค
(๙) ย่อมไม่ถูกต้องหรือหยิบยื่นสิ่งของที่ผู้อื่นจะบริโภคด้วยมือ
(๑๐) ย่อมไม่ล่วงล้ำหยิบของบริโภคผ่านหน้าผู้อื่น ซึ่งควรขอโทษและขอให้เขาส่งได้
(๑๑) ย่อมไม่ละลาบละล้วงเอาของผู้อื่นมาใช้ในการบริโภค เช่น ถ้วยน้ำ และผ้าเช็ดมือ เป็นต้น
(๑๒) ย่อมไม่เอาเครื่องใช้ของตน เช่น ช้อนซ่อม ไปล้วงตักสิ่งบริโภคซึ่งเป็นของกลาง
(๑๓) ย่อมระวังไม่พูดจาตรงหน้าผู้อื่นให้ใกล้ชิดเหลือเกิน
วจีจริยา คือ (๑) ย่อมไม่กล่าวถึงสิ่งโสโครกพึงรังเกียจในท่ามกลางประชุมชน