กปิตันนายเรือมิได้ส่งหนังสือแลบาญชีสิ่งของใน ๒๔ ชั่วโมงนั้น ฤๅส่งบาญชีไม่ครบจำนวนสิ่งของในลำเรือ จะตอ้งปรับไหมเงิน ๔๐๐ บาท แต่ว่ายอมให้กปิตันนายเรือแก้บาญชีสิ่งของที่หลงลืมในระหว่าง ๒๔ ชั่วโมงตั้งแต่ได้ส่งหนังสือถึงกงซุลนั้น ไม่ปรับไหมเอาเงิน ๚ะ
๏ ข้อ ๔ ว่า ถ้ากำปั่นอังกฤษเปิดระวางขนสินค้ากอ่นยังไม่ได้หนังสือเปิดระวาง แลลักลอบขายสิ่งของในกรุงฯ ก็ดี นอกสันดอนก็ดี จะตอ้งปรับไหมเงิน ๘๐๐ บาท แลสิ่งของที่ลักขายนั้น ตอ้งริบเอาให้หมด
๏ ข้อ ๕ ว่า เมื่อกำปั่นอังกฤษขนของออกแล้ว บันทุกของที่ออกไปเสรจ์แล้ว เสียภาษีให้เสรจ์แล้ว ได้ให้บาญชีกับกงซุลครบสิ่งของแล้ว ถ้ามิได้เกี่ยวขอ้งสิ่งใด ๆ ตอ้งมีเบิกลอ่งอักษรไทให้กงซุล ๆ คืนหนังสือสำหรับลำให้กปิตันนายเรือ ปล่อยเรือให้ล่องไปเมืองสมุทปราการ ตอ้งมีเจ้าพนักงานกำกับเรือลงไปจนถึงเมืองสมุทปราการ ถ้าเจ้าพนักงานเมืองสมุทปราการไปตรวจ์ดูที่กำปั่นแล้ว ปืนแลดินดำที่เอาขึ้นไว้ ส่งให้กับตันนายเรือไป ๚ะ
๏ ข้อ ๖ ว่า ฝ่ายราชทูตอังกฤษซึ่งเข้ามาทำหนังสือสัญญาครั้งนี้ ราชทูตหารู้จักภาษาไทไม่ เสนาบดีฝ่ายไทยอมให้เอาหนังสืออักษรอังกฤษในหนังสือสัญญาไมตรี แลกดหมาย แลค้าขาย แลพิกัดซึ่งติดอยู่กับหนังสือสัญญานั้น เปนแน่ ๚ะ
