หน้า:สัญญากรุงเทพฯ กับกรุงอังกฤษเป็นทางไมตรีค้าขายกัน (๒๓๓๙).pdf/50

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๐
 สทอ้น วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอกใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียก ๕ ต้นเฟื้อง
 เงาะ วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอก ใหญ่รอบ ๒ กำขึ้นไป เรียก ๕ ต้นเฟื้อง
 สัพรศ ๑๐๐๐ กอ เปนเงินสลึงเฟื้อง
 ข้อ  ของปลูกขึ้นเปนต้นได้ผลคราวเดียวเหมือนต้นเข้าเปลือก ให้เรียกเอาเปนค่าที่เหมือนนาราคาไร่ละสลึงเฟื้อง แต่ของที่ปลูกปีเดียวใช้ไปได้ 
ปี แลใช้ไปได้นาน ปลูกในที่แผ่นดินก็ดี ในขนัดสวนที่มีรอ่งก็ดี ให้เรียกเปนค่าที่ ๚ะ
 คือ มะมว่ง ต้นละ เฟื้อง กล้วย ๕๐ กอ เฟื้อง
มะฃาม ๒ ต้น เฟื้อง พลู ๑๒ ค้าง เฟื้อง
นอ้ยหน่า ๒๐ ต้น เฟื้อง พริกไท ๑๒ ค้าง เฟื้อง
 ข้อ  แลสมภักษรที่ราษฎรปลูกในที่แผ่นในที่ไร่ไม่มีรอ่ง เคยเรียกตามพิกัดสิ่งของนั้น ๚ะ
 ลงชื่อปิดตราฮารีสมิตปาก ๚ะ
 ลงชื่อปิดตราท่านผู้สำเร็ธราชการฝ่ายไทห้าดวง ๚ะ
กดหมายเรื่องเกบภาษีท่านเสนาบดียอมไว้ ๚ะ

 ข้อ  ว่า จะตอ้งปลูกโรงภาษีให้ใก้ลท่าเรือจอดภอสมควร แลเจ้าพนักงานผู้เกบภาษีตอ้งไปคอยอยู่ที่โรงภาษีตั้งแต่ ๓ โมงเช้าไปจนบาย ๓ โมง ลูกค้าไปหาเมื่อไร ก็ให้ภบในระหว่างเวลากำหนดไว้ ถ้ามีการจะเอาของขึ้นของลง เจ้าพนักงานตอ้งไปกำกับอยู่ตั้งแต่สว่างจนมืด ๚ะ