ฝ่ายหนึ่งรับรองว่า เปนต้นฉบับคำให้การ หรือคำแสดงในสัจจาธิฐาน หรือว่า เปนสำเนาอันถูกต้องกับต้นฉบับเดิมของคำเหล่านี้ สุดแล้วแต่ที่จะต้องการใช้
(๓) ถ้อยคำซึ่งเปนลายลักษณอักษรของผู้มีน่าที่ หรือหนังสือต่าง ๆ ในสำนวนความแสดงถึงการลงโทษนั้น ต้องให้ผู้พิพากษาหรือเจ้าพนักงานผู้มีน่าที่ของประเทศอีกฝ่ายหนึ่งนั้นรับรอง
(๔) ในคดีทุกเรื่อง หมายก็ดี คำให้การก็ดี คำแสดงในสัจจาธิฐานก็ดี สำเนาหนังสือก็ดี ถ้อยคำซึ่งเปนลายลักษณอักษรของผู้มีน่าที่ หรือหนังสือต่าง ๆ ในสำนวนความก็ดี ต้องมีพยานสาบาลรับรอง หรือมีตราตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงยุติธรรมประทับ หรือตราตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงอื่นในประเทศอีกฝ่ายหนึ่งประทับรับรองก็ได้ แต่ถ้ามีวิธีรับรองอย่างอื่นซึ่งกฎหมายในประเทศที่ไต่สวนคดีอยู่ในขณะนั้นอนุญาตให้ใช้ได้แล้ว จะใช้วิธีอย่างอื่นนั้นแทนวิธีที่กล่าวมาข้างต้นนี้ก็ได้
การที่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนกันนี้ ยังไม่ต้องส่งให้แก่กัน เว้นไว้แต่จะมีพยานพอตามกฎหมายของประเทศที่ถูกของให้ส่งผู้ร้ายนั้นให้เห็นว่า ถ้าหากความผิดนั้นจำเลยได้กระทำในประเทศนั้นเองแล้ว จะ
