หน้า:สัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดน สยาม-อังกฤษ (๒๔๕๓-๐๓-๐๔).pdf/9

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๑๓ สิงหาคม ๑๓๐
เล่ม ๒๘ น่า ๑๖๕
ราชกิจจานุเบกษา


แลจะต้องมีพยานให้พอที่จะจับได้ตามกฎหมายที่ใช้กันอยู่ณะที่พบตัวผู้ต้องหา ถ้าหากผู้ต้องหาได้กระทำความผิดณที่นั้นด้วย

ถ้าเปนการขอร้องให้ส่งตัวผู้ร้ายที่ต้องรับโทษอยู่แล้วนั้น จะต้องให้มีสำเนาคำตัดสินของศาลที่มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีในประเทศที่ร้องขอนั้นว่า ได้พิพากษาลงโทษคนที่พิจารณาเปนสัตย์นั้นด้วย

การลงโทษถานขัดขืนอำนาจศาล ไม่ให้นับว่า เปนการลงโทษ ให้คงถือผู้นั้นว่า เปนจำเลยฤๅผู้ต้องหา

ข้อ ๘

ถ้าการที่ขอให้ส่งคนร้ายข้ามแดนนั้นได้กระทำถูกต้องตามความที่กล่าวมาข้างต้นนี้แล้ว เจ้าพนักงานผู้มีน่าที่อันสมควรของประเทศที่ถูกขอนั้นจะต้องจัดการจับกุมผู้ร้ายที่หนีมาอาไศรยอยู่ แล้วนำตัวผู้ต้องจับไปส่งให้ตุลาการผู้มีน่าที่ไต่สวนคดี เสมอเหมือนหนึ่งว่า ผู้นั้นต้องถูกจับถานกระทำผิดเปนโทษในเมืองนั้นเอง

ข้อ ๙

เมื่อประเทศที่ทำสัญญานี้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเห็นว่า เปนเปนการร้อนแล้ว ฝ่ายนั้นจะร้องขอให้จับกุมตัวคนกักขังไว้แลจับสิ่งของที่เกี่ยวกับโทษผิดนั้นพลางก่อนก็ได้

การขอเช่นนี้จะยอมทำให้ได้ต่อเมื่อมีหลักถาน มีคำตัดสิน หรือ