หน้า:สัญญา สยาม-อังกฤษ (๒๔๕๑-๐๓-๑๐).pdf/14

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เล่ม ๒๖ น่า ๗๑๔
วันที่ ๑๘ กรกฎาคม ๑๒๘
ราชกิจจานุเบกษา


ให้อนุญาตให้รัฐบาลฤๅบริษัทต่างประเทศตั้งที่ฤๅเช่าที่ไว้ถ่าน ทำการเป็นเจ้าของอู่สร้างฤๅซ่อมเรือ ฤๅเข้าตั้งอาไศรยอยู่สิทธิ์ขาดฝ่ายเดียวในท่าจอดเรือทั้งหลาย อันการที่เข้าตั้งอาไศรยอยู่นั้นจะเป็นที่เสียหายแก่ประโยชน์ของอังกฤษในทางกลศึกได้ด้วย

แต่เพราะเหตุว่า คำแสดงที่ปรารถนานี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ของการรักษาบ้านเมืองอย่างเดียวเท่านั้น คำที่ว่า ที่ไว้ถ่าน นั้น จะไม่ถือว่า กินความถึงกับที่เก็บถ่านไว้แห่งละเล็กละน้อยตามที่ต้องการใช้เพื่อประโยชน์ในการเดิรเรือค้าขายตามปรกติตามฝั่งในแหลมมลายูนั้น

ข้าพเจ้า ฯลฯ
(เซ็น) ราลฟ์แปชยิต

หนังสือพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงเทวะวงษ์วโรประการ แจ้งความมายังมิสเตอร์ราลฟ์แปชยิต อรรคราชทูตแลผู้มีอำนาจเต็มฝ่ายอังกฤษ

ศาลาว่าการต่างประเทศ กรุงเทพฯ
วันที่ ๑๐ มีนาคม รัตนโกสินทร์ ๑๒๗

ด้วยข้าพเจ้าได้รับหนังสือของท่านลงวันนี้ ที่ท่านแจ้งความ