หน้า:สามก๊กอิ๋น - ๒๕๑๕.pdf/35

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๖

เจ้าจึ่งอาเจียนออกมา จึ่งได้ฆ่าผู้ถือรับสั่งเสีย ซึ่งฮันฮ๋องกล่าวโทษว่าเป็นขบถนั้นมิจริง ขอท่านจงช่วยชำระให้ข้าพเจ้าด้วยเถิด

ฝ่ายสุมาตองสองได้ฟังดังนั้นก็รู้ชักว่า แกล้งฆ่ากันจริง จึ่งว่า น่าสังเวช อ๋องทั้งสามนี้ไม่ควรจะตายเลย ซึ่งแผ่นดินฮั่นนี้ท่านทั้งสามได้ปราบปรามให้ ชาติหน้าจะแบ่งเป็นสามก๊ก ยกความช่วยเหลือให้เป็นบำเหน็จรางวัลกับท่าน แล้วให้จดหมายเป็นถ้อยคำไว้ ข้อสอง ฟำแจ้งเป็นโจทก์ ตันแผงเป็นจำเลย ฟำแจ้งให้การว่า เมื่อข้าพเจ้าอยู่กับฮังอี๋ ก็ตั้งใจโดยสุจริต มิได้คิดเห็นแก่ชีวิต หมายใจว่า จะเอาชัยชนะเมืองฮั่นให้จงได้ ไม่ทราบว่า อ้ายขบถตันแผงมันจะคิดกลอุบายให้ฌ้อปาอ๋องเกิดความระแวงสงสัยว่า ข้าพเจ้าไม่เป็นคนซื่อสัตย์ ฝ่ายตันแผงจึ่งตอบว่า ธรรมดาเป็นขุนนาง ต่างคนมีเจ้านาย ก็ต้องหาความชอบไว้บ้าง เหตุใดจึ่งได้ทรยศหนีไปสามภักดิ์อยู่กับฮันอ๋อง ดังนี้จะมิเป็นขบถฤๅ ตันแผงได้ฟังดังนั้นก็นิ่งอยู่ มิได้ตอบเป็นประการใด สุมาตองสองจึ่งว่า ของเน่าก็ย่อมมีหนอน คน