หน้า:หม่อมเป็ดสวรรค์ และพระอาการประชวรฯ - ๒๕๐๗.pdf/67

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

๑. หม่อมสุด เป็นหม่อมห้ามในกรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ เมื่อกรมพระราชวังบวรฯ พระองค์นั้นสวรรคตแล้ว ลงมารับราชการในพระบรมมหาราชวัง ประจำอยู่ที่พระตำหนักกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ เป็นผู้รู้หนังสือดี มักจะโปรดให้อ่านบทกลอนถวายเมื่อบรรทมเสมอ แต่ชอบเล่นเพื่อน ทำหน้าที่เป็นเพื่อนชายของหม่อมขำ (ดูที่ หม่อมขำ) คืนหนึ่ง อ่านหนังสือพระราชนิพนธ์ถวาย สำคัญว่า บรรทมหลับ ก็ดับเทียน เอาผ้าคลุมโปงกอดจูบหม่อมขำ เพื่อนหญิง อยู่ที่ปลายพระบาท กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพบรรทมยังไม่หลับ ทรงเห็นหม่อมสุดทำเช่นนั้น ก็ประทานชื่อให้ว่า "คุณโม่ง" เพราะเอาผ้าคลุมโปงเล่นเพื่อน

"เอาเพลาะหอมกรอมหุ้นกันคลุมโปง จึ่งตรัสเรียกว่าคุณโม่งแต่นั้นมา"

ในท้องกลอนเรียกหม่อมสุดว่า "คุณโม่ง" เสมอ

เพลงยาว เรื่อง พระอาการประชวรของกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ กล่าวถึงคุณโม่งอยู่ ๒–๓ แห่ง แห่งหนึ่งว่า "คุณโม่งขู่คุณขำทำสิงหนาท"

๒. หม่อมขำ เป็นหม่อมห้ามของกรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพเหมือนกัน ตามคุณโม่งลงมาทำราชการในวังหลวง อยู่ที่พระตำหนักกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ เป็นหม่อมที่ชอบไว้กิริยา เมื่อเดินมักจะไว้จังหวะเยื้องย่างไปอย่างเป็ด กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพจึงประทานนามให้ว่า "หม่อมเป็ด" เพราะ—

– ๕๗ –