พยัญชนะที่มีเสียงซ้ำกันมีชื่อกำกับอยู่ด้วย เพื่อจะให้ฟังดูว่าตัวไหนแน่ แต่ชื่อเรียกนั้นเรียกกันต่าง ๆ ตามลัทธิอาจารย์ ในที่นี้จะเลือกเลือกตามที่ชอบ ดังนี้
ข ข้อง, ฃ เฃต (เพราะเดิมเขียน ‘เฃตร’), ค ควาย, ฅ กัณฐา (เพราะเดิมเขียน ฅอ), ฆ ระฆัง, ช ช้าง, ฌ เฌอ (ต้นไม้), ญ หญิง, ฎ ชฎา, ฏ รกชัฏ, ฐ ฐาน, ฑ มณโฑ, ฒ ผู้เฒ่า, ณ เณร, ด เด็ก, ต เต่า, ถ ถุง, ท ทหาร, ธ ธง, น หนู, พ พาน, ภ สำเภา, ย ยักษ์, ร เรือ, ล ลิง, ฬ จุฬา (ปิ่น), (ตัว ร นี้มีเสียงผิดกับ ล แต่มักจะเรียกปนกัน จึงตั้งชื่อไว้เพื่อให้รู้ชัด
ข้อ ๑๑. พยัญชนะภาษาบาลี มี ๓๓ ตัว ดังนี้:–
| ๑ | ๒ | ๓ | ๔ | ๕ | |
| วรรค กะ | ก | ข | ค | ฆ | ง |
| วรรค จะ | จ | ฉ | ช | ฌ | ญ |
| วรรค ฏะ | ฏ | ฐ | ฑ | ฒ | ณ |
| วรรค ตะ | ต | ถ | ท | ธ | น |
| วรรค ปะ | ป | ผ | พ | ภ | ม |
| เศษ วรรค | ย ร ล ว ส ห ฬ ํ (นิคหิต) | ||||
พยัญชนะสันสกฤตใน ๓๕ ตัวคือ เติม ศ, ษ เข้าในเศษวรรค ดังนี้ “ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ” นอกนั้นเหมือนพยัญชนะบาลี
๕ วรรคข้างบนนั้นมีวรรคละ ๕ ตัว พยัญชนะแถวหน้า เรียก พยัญชนะที่ ๑ และแถวต่อ ๆ ไปก็เรียก ๒–๓–๔–๕ ตามเลขที่กำกับไว้
