หน้า:องคุลิมาล - เหม เวชกร - ๒๕๐๕.pdf/18

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

ต่อมา อาจารย์ฉุกคิดขึ้นว่า "ถ้าเราฆ่าเอง ใคร ๆ ก็จะเล่าลือว่า อาจารย์ทิศาปาโมกข์โกรธมาณพที่มาเรียนศิลปะในสำนักของตนก็ฆ่าเสีย เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อไปคงไม่มีใครประสงค์จะมาเรียน ลาภสักการะของเราก็จะเสื่อมไป อย่าเลย เราจะวานมือคนอื่นเถิด จะลวงว่า ก่อนที่วิชาจะสำเร็จ เจ้าจะต้องฆ่าคนให้ได้พันคนเพื่อเป็นเครื่องประกอบวิชา เมื่ออหิงสกมาณพเที่ยวฆ่าใครต่อใครจนกว่าจะครบพันเช่นนี้ คงมีสักคนหนึ่งที่ลุกขึ้นต่อสู้และฆ่าอหิงสกมาณพเสียได้"

๑๓