หน้า:องคุลิมาล - เหม เวชกร - ๒๕๐๕.pdf/22

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

องคุลิมาลยึดป่าเป็นบ้าน จากที่นี้ไปที่นั้นจนทั่วป่า คนที่เคยตัดฟืนพากันเข็ดขยาดไม่กล้าเข้าป่า เมื่อองคุลิมาลไม่ค่อยพบใครในป่า เวลากลางคืน จึงออกจากป่าเข้าสู่หมู่บ้าน ใช้เท้ากระแทกใช้อาวุธทำลายประตูให้พังแล้วเข้าไล่ฆ่ามนุษย์ซึ่งกำลังนอนอยู่ตัดเอานิ้วมือไป จนกระทั่งชาวบ้านส่วนมากต้องพากันอพยพเข้าสู่นิคม จากนิคมอพยพหนีเข้าสู่นคร มนุษย์ทั้งหลายพากันละทิ้งบ้านช่องอุ้มจูงลูกหลานมาพำนักอยู่รอบ ๆ เมืองสาวัตถี แล้วรวมเป็นพวกไปที่พระลานหลวงร้องทุกข์ต่อพระเจ้าปเสนธิโกศล

๑๗