หน้า:องคุลิมาล - เหม เวชกร - ๒๕๐๕.pdf/33

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

คิดแล้วองคุลิมาลก็หยุดวิ่ง ตะโกนไปว่า "หยุดก่อนพระ!" มีเสียงตอบมาว่า "เราน่ะหยุดแล้ว องคุลิมาล! ท่านต่างหากยังไม่หยุด ท่านจงหยุดซิ" องคุลิมาลคิดในใจว่า "พระพวกศากยบุตรเหล่านี้เป็นคนพูดจริงปฏิญญาจริง แต่ทำไมเดินไปเรื่อย ๆ จึงกล่าวว่า "เราน่ะหยุดแล้ว องคุลิมาล ท่านต่างหากยังไม่หยุด ท่านจงหยุดซิ" เราจะต้องถามความข้อนี้ดู" แล้วจึงกล่าวถามขึ้นว่า

๒๘