หน้า:องคุลิมาล - เหม เวชกร - ๒๕๐๕.pdf/50

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

ต่อมา ท่านพระองคุลิมาลหลีกออกจากหมู่บ้านแต่ผู้เดียว เป็นผู้ไม่ประมาท บำเพ็ญเพียรอยู่ ก็ได้บรรลุที่สุดแห่งพรหมจรรย์เป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในโลก เมื่อได้บรรลุอรหัตตผลแล้ว ในเช้าวันรุ่งขึ้น พระองคุลิมาลได้น่งห่มตามสมณวัตต์ถือบาตรครองจีวรเข้าสู่เมืองสาวัตถีเพื่อบิณฑบาต ก้อนดินท่อนไม้และก้อนหินก้อนกรวดอันใดที่คนทั้งหลายขว้างปาไปด้วยความประสงค์จะไล่กาบ้างสุนัขบ้าง ก็มีเหตุบังเอิญให้ก้อนดินก้อนหินเป็นต้นนั้นมาต้องกายของท่านจนกระทั่งศีรษะแตก มีโลหิตไหลโซมกาย มีบาตแตก มีสังฆาฏิวิ่น แต่ท่านองคุลิมาลก็คงเดินด้วยอาการสำรวม มีความอดทนต่อทุกขเวทนานั้น และได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งที่ยังมีโลหิตโซมกายอยู่

๔๕