ลายพุดตายนั้นน่าพิสวง ดูดังดอกพุดตาลดงระดาดาษ เปนพุ่มพุ่มกลุ่มกลาดสอาดตา ล้วนเปนของบพิตรมหิศราเฉลิมยศ พร้อมเสร็จสิบเอ็ดหมดด้วยกันหนอ ผ้าหน้าโต๊ะอ่อนลออวิลัยลักษณ์ แต่ละผืนประจงปักราวกับเปน ประดับด้วยขนนกกระเต็นเปนตัวลาย บ้างเปนช่อเชิงชายระบายห้อย ผ้าผืนหนึ่งอย่างน้อยก็ร้อยเหรียญ พราหมณ์เอ่ยท่านไปแล้วอย่าแวะเวียนหลงเลี้ยวลด ก็จะได้เห็นเช่นเรากำหนดแอบบาลี เหมือนมีในสถานที่นี้นั้นแล"
เมื่อเกิดนิยมหาเครื่องโต๊ะจีนให้เปนลายเดียวกันอย่างว่ามา พระยาโชฎึกราชเศรษฐี (พุก ต้นสกุล โชติกะพุกกณะ) จึงทูลขอให้กรมขึนราชสีหวิกรมทรงคิดแบบอย่าง แล้วสั่งเครื่องโต๊ะเข้ามาขายเปนชุด ๆ เรียกว่า "โต๊ะกิมตึ๋ง" (ดู รูปที่ ๑๒) แต่นั้น การตั้งโต๊ะเครื่องบูชาอย่างจีนแกมไทยก็เลยเป็นแบบ และใช้เครื่องถ้วยของจีนเป็นพื้นมาจนทุกวันนี้ แต่เดิม ผู้เล่นเครื่องโต๊ะไม่มีใครนับถือเครื่องกิมตึ๋ง อ้างว่า มีเงินแล้วก็ซื้อของลายเดียวกันได้ครบทั้งโต๊ะโดยง่าย ไม่ต้องลำบางพากเพียรเที่ยวเสะหามารวบรวมเหมือนอย่างที่เล่นกันมาเมื่อก่อนมีโต๊ะกิมตึ๋ง ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดชื่อเรียกเครื่องโต๊ะจีนเปน ๒ อย่าง เรียก "เครื่องโต๊ะชุด" ซึ่งอาจหาซื้อได้ในคราวเดียวพร้อมกัน อย่าง ๑ เรียก "เครื่องผะสม" ซึ่งต้องเพียรพยายามหามารวบรวม อย่าง ๑ และนับถือกันว่า เครื่องโต๊ะผะสมดีกว่าเครื่องโต๊ะชุดมาจนทุกวันนี้
