หน้า:อนุสัญญาเจนีวา (อทร.).pdf/31

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
ภาคผนวกที่ ๑
ร่างความตกลงเกี่ยวกับเขตโรงพยาบาลและตำบลสถานที่ตั้งสำหรับการรักษาพยาบาล
ข้อ ๑

เขตโรงพยาบาลจะต้องสงวนไว้โดยเฉพาะสำหรับบุคคลที่กล่าวไว้ในข้อ ๒๓ แห่งอนุสัญญาเจนีวา เพื่อให้ผู้บาดเจ็บและป่วยไข้ในกองทัพในสนามรบมีสภาวะดีขึ้น ฉบับลงวันที่ ๑๒ สิงหาคม ค.ศ.๑๙๔๙ และสำหรับพนักงานที่ได้รับมอบหมายให้จัดตั้งและทำหน้าที่ในทางบริหารเขตและสถานที่เหล่านี้ ตลอดจนดูแลรักษาพยาบาลบุคคลซึ่งรวมอยู่ในที่นั้น

อย่างไรก็ดี บุคคลที่มีเคหะสถานประจำอยู่ภายในเขตเช่นว่านี้ก็ให้มีสิทธิอยู่ในที่นั้นได้

ข้อ ๒

ห้ามมิให้บุคคลใดที่พักอาศัยอยู่ในเขตโรงพยาบาลไม่ว่าในฐานะใดก็ตาม ทำงานอย่างใด ๆ ไม่ว่าภายในหรือภายนอกเขตนั้นอันเกี่ยวกับการปฏิบัติทางทหาร หรือการผลิตวัสดุสิ่งอุปกรณ์ที่ใช้ในการทำสงครามโดยตรง

ข้อ ๓

ประเทศที่จัดตั้งเขตโรงพยาบาลขึ้นนั้น จะต้องใช้มาตรการตามที่จำเป็นเพื่อห้ามมิให้บุคคลทุกคนที่ไม่มีสิทธิพักอาศัยหรือเข้าไปในเขตนั้น ล่วงล้ำเข้าไปในเขตดังกล่าว

ข้อ ๔

เขตโรงพยาบาลนั้นจะต้องเป็นไปตามเงื่อนไขต่อไปนี้ คือ

ก. จะต้องเป็นอาณาเขตแต่เพียงส่วนน้อยซึ่งอยู่ในพื้นที่ปกครองของประเทศที่ได้จัดตั้งเขตนั้นขึ้น

ข. จะต้องมีประชากรเบาบางเมื่อเทียบส่วนกับที่พักอาศัยที่จะพึงจัดให้ได้

ค. จะต้องตั้งอยู่ห่างไกล และปราศจากเป้าหมายทางทหาร หรือโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ หรือสถานที่ตั้งทางฝ่ายปกครองที่มีความสำคัญ

ง. จะต้องไม่ตั้งอยู่ในเขตซึ่งเป็นที่คาดหมายได้แน่ชัดว่าจะมีความสำคัญในการดำเนินการสงคราม

ข้อ ๕

เขตโรงพยาบาลนั้น จะต้องอยู่ภายใต้พันธกรณีดังต่อไปนี้ คือ

ก. บรรดาเส้นทางคมนาคมและยานพาหนะขนส่งที่อยู่ในครอบครองนั้น จะต้องไม่นำไปใช้ในการขนส่งพนักงานหรือวัสดุสิ่งอุปกรณ์ทางทหาร แม้จะเป็นเแต่เพียงส่งผ่านก็ตาม

ข. ไม่ว่าในกรณีใด เขตที่ว่านั้นจะต้องไม่มีการป้องกันทางทหาร

ข้อ ๖

เขตโรงพยาบาลจะต้องมีเครื่องหมายกาชาด (ซีกวงเดือนแดง สิงห์โตแดง และดวงอาทิตย์) บนพื้นสีขาว ตั้งอยู่ในบริเวณภายนอกและบนอาคาร เขตเหล่านี้ในเวลากลางคืนอาจมีเครื่องหมายเช่นเดียวกันโดยใช้แสงไฟเป็นเครื่องแสดงตามความเหมาะสมก็ได้

๒๑