ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:อนุสัญญาเจนีวา (อทร.).pdf/32

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
ข้อ ๗

ประเทศต่าง ๆ จะต้องส่งบัญชีแจ้งเขตโรงพยาบาลในอาณาเขตที่ตนปกครองอยู่ไปให้อัครภาคีผู้ทำสัญญาทุกฝ่ายในยามสงบ หรือเมื่อได้เกิดการสู้รบขึ้น ทั้งจะต้องแจ้งเพิ่มเติมให้ทราบถึงเขตที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในเมื่อกำลังทำการรบอยู่ด้วย

ในทันทีที่ภาคีฝ่ายปฏิปักษ์ได้รับคำบอกกล่าวดังกล่าวข้างต้นแล้วให้ถือว่าเขตที่ว่านั้นได้จัดตั้งขึ้นโดยถูกต้องแล้ว

อย่างไรก็ดี ถ้าภาคีฝ่ายปฏิปักษ์พิจารณาเห็นว่ามิได้มีการปฏิบัติตามเงื่อนไขต่าง ๆ ตามความตกลงฉบับนี้ ตนอาจจะปฏิเสธไม่ยอมรับรองเขตดังกล่าวได้ โดยส่งคำบอกกล่าวเช่นนั้นไปยังภาคีที่รับผิดชอบต่อเขตที่ว่านั้นโดยทันที หรือจะยอมรับรองเขตเช่นว่านั้นโดยใช้วิธีควบคุมตามที่บัญญัติไว้ในข้อ ๘ ก็ได้

ข้อ ๘

ประเทศใดก็ตามเมื่อได้รับรองเขตโรงพยาบาลเขตหนึ่งหรือหลายเขตที่ได้จัดตั้งขึ้นโดยภาคีฝ่ายปฏิปักษ์แล้วย่อมมีสิทธิที่จะร้องขอให้มีการควบคุมโดยคณะกรรมการพิเศษคณะหนึ่งหรือหลายคณะ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบแน่ว่าเขตเหล่านั้นได้ปฏิบัติเป็นไปตามเงื่อนไขและพันธกรณีต่าง ๆ ที่ได้้กำหนดไว้ในความตกลงนี้

เพื่อการนี้ บรรดากรรมการแห่งคณะกรรมการพิเศษ จะมีสิทธิเข้าไปในเขตต่าง ๆ ได้ทุกเมือโดยเสรี และอาจเข้าไปพักอาศัยอยู่เป็นการประจำก็ได้ กรรมการจะต้องได้รับความสะดวกทุกประการในการปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับการตรวจตราของตน

ข้อ ๙

หากคณะกรรมการพิเศษสังเกตเห็นข้อเท็จจริงใดซึ่งพิจารณาเห็นว่าขัดต่อบทบัญญัติแห่งความตกลงนี้ คณะกรรมการนั้นจะต้องแจ้งข้อเท็จจริงเหล่านั้นแก่ประเทศที่ปกครองเขตที่ว่านั้นทันที และจะได้กำหนดระยะเวลาห้าวันเพื่อจัดการแก้ไขเรื่องนั้นเสีย คณะกรรมการจะต้องแจ้งความให้ประเทศที่ยอมรับรองเขตนั้นทราบด้วย

เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลานั้นแล้ว หากประเทศที่ปกครองเขตนั้นยังมิได้ปฏิบัติตามข้อตักเตือน ภาคีฝ่ายปฏิปักษ์อาจประกาศว่าตนเป็นอันหมดความผูกพันตามความตกลงนี้ ในส่วนที่เกี่ยวกับเขตที่ว่านั้น

ข้อ ๑๐

ประเทศใด ๆ ที่ได้จัดตั้งเขตโรงพยาบาลและพื้นที่สำหรับการรักษาพยาบาลขึ้นแห่งหนึ่งหรือหลายแห่งก็ตาม และภาคีฝ่ายปฏิปักษ์ทั้งหลาย ซึ่งได้รับแจ้งให้ทราบถึงการมีอยู่แห่งเขตและพื้นที่ดังกล่าวนั้น จะได้แต่งตั้งหรือให้ประเทศที่เป็นกลางแต่งตั้งบุคคลที่สมควรจะได้รับเลือกเป็นกรรมการ ในคณะกรรมการพิเศษต่าง ๆ ตามที่กล่าวไว้ในข้อ ๘ และ ๙

ข้อ ๑๑

ไม่ว่าในพฤติการณ์ใด ๆ ก็ตาม ห้ามใช้เขตโรงพยาบาลเป็นเป้าหมายสำหรับการโจมตี เขตนั้น ๆ จะต้องได้รับความคุ้มครองและเคารพจากภาคีคู่พิพาททุกเมื่อ

๒๒