หน้า:อภินิหารฯ - ปวเรศ - ๒๔๖๖.pdf/46

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๓

ข้าศึกมีเมืองกว้างทั้งหลาย ปราบเมืองตวันออกตลอดสระหลวงสองแควลูบาจายสะคาเท้าฝั่งของถึงเวียงจันทรเวียงคำเปนที่แล้ว เบื้องตวันตกตลอดดลที่พระบางพระบิงแพรกสุพรรณภูมิราชบุรีเพ็ชรบุรีศรีธรรมราชฝั่งทะเลสมุทเปนที่แลว เบื้องตวันตกตลอดเมืองฉอดเมืองบางคาพตีสมุทห้าเปนแดน เบื้องทิศหัวนอนตลอดเมืองแพร่เมืองน่านเมืองพลัวพ้นฝั่งของเมืองชวาเปนแดนแล้ว ปลูกเลี้ยงฝูงลูกบ้านลูกเมืองนั้นชอบด้วยธรรมทุกคน หนังสือเสาศิลานี้แก่กว่าหนังสือเสาศิลาที่จาฤกเปนหนังสือเขมร ๖๔ ปี แสดงเรื่องเจ้าแผ่นดินในเมืองศุโขทัยไว้ทั้งสองเสาศิลา ถ้าจะใคร่ทราบกลต้นศักราชทั้งปวง ต้นพุทธศักราช ปีมะเสง มากกว่ามหาศักราช ๖๒๑ ต้นมหาศักราช ปีเถาะ มากกว่าจุลศักราช ๑๑๘๑ ผิเอา ๑๑๘๑ ลบพุทธศักราชเปนจุลศักราช แลถ้าจะใคร่รู้ปี เอา ๑๒ หารศักราช นับแต่ต้นศักราชนั้น