หน้า:อภินิหารฯ - ปวเรศ - ๒๔๖๖.pdf/5

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

 เริ่มความแรกทรงผนวชดังได้ทราบมาดังนี้ เมื่อพุทธศาสนากาลล่วงแล้วนั้นโดยปีได้ ๒๓๖๗ พรรษา จุลศักราชที่สังเกตใช้มาในประเทศนี้เปนปีที่ ๑๑๘๖ ปีวอก ฉอศก พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าสยามเสด็จออกทรงผนวชประทับแรมอยู่ในวัดมหาธาตุสามวัน ทรงปฏิบัติอุปัชฌายวัตรตามควรแก่วินัยนิยมแล้ว จึงเสด็จขึ้นไปจำพรรณาณวัดสมอราย ครั้นได้ทรงทราบว่า ลัทธิสมถะนั้นมากมูลวุ่นวายไปด้วยสัมโมหะวิหาร เหมือนกับยืมจมูกท่านมาหายใจ จะพูดจาอันใดก็เปนแต่อ้างคติเช่นอาจิณกับบิดาว่า ท่านผู้ใหญ่เคยทำอย่างนี้ ไม่แจ้งแสดงชี้เหตุออกมาให้เห็นจริงได้ ถือแต่ลัทธิของตนนั้นดันดื้อไป มิได้รู้ว่าผิดแลชอบ ไม่เปนที่ตั้งแห่งปัญญา ทรงสังเวชเหนื่อยหน่ายขึ้นมาด้วยเหตุฉนั้น จึงได้เสด็จกลับลงมาประทับอยู่ที่วัดมหาธาตุ ปราถนาจะทรงเล่าเรียนพระพุทธวจนะพระไตรปิฎก ครั้นทรงไต่ถามศึกษาถึงข้อปฏิบัติต่าง ๆ ที่ได้มีมาแต่โบราณ ก็ได้