ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตายิ่ง พระผู้ทรงปรานียิ่ง
{2:1} อะลีฟ ลาม มีม
{2:2} นั่นคือคัมภีร์ที่ไม่มีข้อสงสัยอยู่ในนั้น เป็นทางนำสำหรับมวลผู้ยำเกรง
{2:3} บรรดาผู้ที่มีศรัทธาในสิ่งที่พ้นญาณวิสัย และพวกเขาดํารงการนมาซ และบริจาคจากสิ่งที่เราได้ ประทานให้แก่พวกเขา
{2:4} และบรรดาผู้ที่มีศรัทธาในคัมภีร์ ที่เราได้ส่งมาให้แก่เธอ และในคัมภีร์ที่เราได้ส่งมาก่อนหน้า เธอ และต่อปรโลกนั้น พวกเขามั่นใจ
{2:5} คนเหล่านี้คือ ผู้ที่อยู่บนทางนำจากพระเจ้าของพวกตน และพวกเขาเหล่านี้เป็นผู้ที่ประสบความ สำเร็จ
{2:6} แท้จริง บรรดาผู้ปฏิเสธนั้น ย่อมเสมอกันสำหรับพวกเขา ไม่ว่าเธอจะตักเตือนพวกเขาหรือไม่ตัก เตือนก็ตาม พวกเขาจะไม่มีศรัทธา
{2:7} อัลลอฮฺได้ทรงปิดผนึกหัวใจของพวกเขาและหูของพวกเขา และบนดวงตาของพวกเขานั้นก็มี เยื่อปกปิดอยู่ และพวกเขาจะได้รับการลงโทษอันมหันต์
{2:8} และในหมู่มนุษย์นั้นมีผู้กล่าวว่า "พวกเรามีศรัทธาในอัลลอฮฺ และในวันสุดท้าย" แต่พวกเขาไม่ ใช่ผู้มีศรัทธาดอก
{2:9} พวกเขาคิดหลอกลวงอัลลอฮฺและบรรดาผู้ที่มีศรัทธา และพวกเขาไม่ได้หลอกลวงผู้ใดนอกจาก ตนเอง ทว่าพวกเขาไม่รู้ตัว
{2:10} ในจิตใจของพวกเขานั้นมีโรค ดังนั้นอัลลอฮฺจึงได้เพิ่มโรคแก่พวกเขาอีก และพวกเขาจะได้รับ การลงโทษอันเจ็บปวด เนื่องจากการที่พวกเขาเคยโกหก
{2:11} และเมื่อได้มีการบอกแก่พวกเขาว่า "จงอย่าบ่อนทำลายในแผ่นดิน" พวกเขาก็ตอบว่า "แท้จริงแล้ว พวกเราเป็นผู้ฟื้นฟูต่างหาก"
{2:12} พวกเขาเป็นผู้บ่อนทำลายไม่ใช่หรือ? แต่พวกเขาไม่รู้ตัว
{2:13} และเมื่อได้มีการบอกแก่พวกเขาว่า "จงมีศรัทธาเหมือนกับที่ผู้คนเขามีศรัทธากัน" พวกเขาก็ กล่าวว่า "จะให้พวกเรามีศรัทธาเหมือนกับที่คนเขลาเหล่านั้นมีศรัทธากระนั้นหรือ?" จงรู้ไว้เถิดว่า "พวกเขาเองนั่นแหละที่เป็นคนเขลา แต่พวกเขาไม่รู้"
{2:14} และเมื่อพวกเขาได้พบบรรดาผู้ที่มีศรัทธา พวกเขากล่าวว่า "เรามีศรัทธาแล้ว" แต่เมื่อพวก เขาอยู่ตามลําพังกับบรรดาชัยฏอนของพวกตน พวกเขาก็จะกล่าวว่า "แท้จริงเราอยู่กับพวกท่าน เรา เพียงแต่จะเยาะเย้ยเล่นเท่านั้น"
{2:15} อัลลอฮฺดอกที่กําลังเยาะเย้ยพวกเขาอยู่ และทรงปล่อยให้พวกเขามืดมนอยู่ในความละเมิด
{2:16} เหล่านี้คือคนที่แลกเอาความหลงผิดด้วยทางนำ การค้าของพวกเขาจึงไม่ก่อกําไร และพวก เขาก็ไม่ใช่ผู้ได้รับการชี้นำ
{2:17} อุปมาพวกเขา อุปมัยดั่งผู้ที่ก่อไฟ ครั้นเมื่อมันส่องแสงสว่างแก่สิ่งที่อยู่รอบข้างเขา อัลลอฮฺก็ ได้ทรงดับแสงของพวกเขานั้นไป และทรงปล่อยพวกเขาอยู่ในความมืดมน มองไม่เห็น
{2:18} พวกเขาหูหนวก เป็นใบ้ ตาบอด ดังนั้นพวกเขาจะไม่หวนกลับมา
{2:19} หรือดั่งฝนหนักที่กระหน่ำลงมาจากฟ้า ที่ตามมาด้วยความมืดทึบ ฟ้าร้อง และฟ้าแลบ พวก เขาจะเอานิ้วมืออุดหูของพวกตน เนื่องจากเสียงอสุนีบาต เพราะกลัวต่อความตาย และอัลลอฮฺนั้นทรง ล้อมพวกปฏิเสธไว้ในทุกด้าน
{2:20} สายฟ้าแลบแทบจะโฉบเฉี่ยวเอานัยน์ตาของพวกเขาไป เมื่อใดที่มันส่องแสงสว่างแก่พวกเขา พวกเขาก็เดินคืบหน้าต่อไป แต่เมื่อมันมืดมิดสำหรับพวกเขา พวกเขาก็หยุดยืน และถ้าอัลลอฮฺทรงประ
