หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒
พระอาการวัตตาสูตร
ในเรื่อง ความว่า ณะสมัยหนึ่ง องค์สมเดจพระผู้มีพระภาคเสดจประทับระงับพระอิริยาบถณะคิชกูฏบรรพตคีรีวรรณใกล้กันกับมหานครราชคฤห์ธานีเปนที่อาศัยโคจรบิณฑบาต พุทธาจิณณวัตต์ อถโข อายสฺมา สาริปุตฺตโต ครั้งนั้น พระสาริบุตรพุทธสาวกผู้มีอายุจึ่งเข้าไปสู่ที่เฝ้าสมเดจพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายอภิวาทโดยอาการเคารพเปนอันดีแล้ว ก็นั่งอยู่ที่ควรส่วนสุดข้างหนึ่งอันปราศจากนิสัชชะโทษ ๖ ประการ เอกมนฺตํ นิสีทิ นิสชฺช โข อายสฺมโต สาริปุตฺตสฺส เมื่อพระสาริบุตร์ผู้มีอายุนั่งอยู่ที่อันสมควรแล้ว จึ่งแลดูซึ่งสหธรรมิกสัตว์ เกิดความปริวิตกในใจ คิดถึงกาลต่อไปในส่วนอนาคตภายน่า อิเม โข สตฺตา ฉินฺนมูลา อตีตสิกฺขา อันว่าสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ ที่หนาไปด้วยกิเลสาสวะและอวิชชาสวะ ยังใม่ล่วงซึ่งโอฆะทั้ง ๔ คือ กามโอฆะ ทิฏฐิโอฆะ อวิชชาโอฆะ อันเปนโอฆะแอ่งแก่งกันดาน มี
