หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๘
พระอาการวัตตาสูตร
ถึงปเวณียวรรคเปนคำรพ ๑๗ ด้วยประการดังนี้แล้ว พระองค์ทรงบรรยายซึ่งอานิสังสคุณานุภาพแห่งอาการวัตตาสูตร์แก่พระสาริบุตร์ต่อไปว่า ยญฺจ สาริปุตฺต รตฺตึ ดูกร สาริบุตร ก็ราตรีอันใดพระตถาคตได้ตรัสรู้ซึ่งพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณเปนวิมุติเสวตฉัตร์ณควงไม้อัสสัตถะพฤกษ์โพธิมณฑล ก็ในราตรีนั้นแลพระตถาคตก็ระลึกซึ่งอาการวัตตาสูตร์นี้อันมีคุณานุภาพเพื่อเปนที่รักษาต่อต้านซึ่งภัยอันตราย แลเปนที่เร้นซ่อน เปนคติที่จะให้ไปในเบื้องน่าแห่งสัตวโลก กับทั้งเทวโลก ทั้งมารโลก พรหมโลก แลหมู่สัตว์เปนไปกับด้วยสมณะ แลพราหมณ แลสมมุติเทวดา แลมนุสส์ แลสามารถเพื่อจะห้ามเสียซึ่งบาปธรรมทั้งปวง เพราะพระตถาคตมาระลึกตามอยู่ซึ่งธรรมทั้งหลายอันเปนมรรคาแห่งสัตว์ทั้งหลายให้ถึงซึ่งอันสิ้นไปแห่งทุกข์แลภัยทั้งปวงในสงสารอย่างนี้ กำหนดเพียงไรแต่นิพพานธาตุ
