หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗
สิ้นพระชนม์ในพุทธศักราช ๘๖๙ ก่อนจุลศักราช ๓๑๒ ปี ทรงกระทำสักการบูชาเปนอันดี แลป้องกันรักษาโดยกวดขัน
ในกาลนั้น เกาะลังกาได้ความเดือดร้อนยิ่งนัก ด้วยทมิฬปัจจามิตรมาเบียดเบียน พระเจ้าอัครโพธิซึ่งได้เสด็จขึ้นดำรงราชย์ในปีมีพุทธศักราช ๑๓๑๒ จุลศักราช ๑๓๑ ไม่สามารถจะปราบปรามพวกทมิฬได้ จึงได้ย้ายพระราชธานีจากกรุงอนุราธปุระไปตั้งอยู่ณตำบลโปลันนาระวะ พระราชธานีตั้งอยู่ในที่นั้นจนถึงปีมีพุทธศักราช ๑๘๔๖ จุลศักราช ๖๖๕ มีระหว่างที่ต้องยักย้ายอยู่สองครั้งในปีที่กล่าวแล้วนั้น พระเจ้าภูวะเนกพาหุที่ ๑ ย้ายพระราชธานีไปตั้งณตำบลยาพาหุเปนโกรแลที่ ๗ ในขณะนั้น พวกบันดยันทั้งหลายได้ลอบเข้าตีพระนครได้ เชิญพระทันตุธาตุไปยังชมพูทวีป พระเจ้าปรักกมพาหุที่ ๔ ได้ดำรงราชย์สนองพระองค์ จึ่งได้เสด็จไปยังกรุงมธุระ ว่ากล่าวขอคืนพระทันตธาตุกลับมายังเกาะลังกา
