โดยลำพัง เรียกว่า ตีบัวลอย และใช้ในปี่พาทย์นางหงส์มาจนบัดนี้ เครื่องกลองแขกนั้น เดิมเมื่อได้มา เห็นจะใช้ในการฟ้อนรำ เช่น รำกระบี่กระบอง ทำนองจะมาแต่แขกรำกฤชก่อน แต่ในการแห่ก็ใช้ เช่น นำกระบวนแห่โสกันต์ และนำเสด็จพระราชดำเนิรกระบวนช้างและกระบวนเรือ เป็นต้น แต่ลดฆ้องโหม่งเสีย สงสัยว่า เดิมก็จะใช้กลองมะลายูในการแห่เช่นว่า แต่ชั้นหลังมา เมื่อใช้กลองมะลายูเพรื่อไปจนการศพ เกิดรังเกียจ จึงเอากลองแขกมาใช้ในกระบวนแห่และลดฆ้องเสีย ทำนองจะเป็นเช่นว่านี้
ที่เอากลองแขกเข้าผสมกับเครื่องปี่พาทย์ไทย เห็นจะเป็นเมื่อเอาเรื่องอิเหนาของชะวามาเล่นละคอนไทยในครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ใช้เมื่อละคอนรำเพลงแขก เช่น รำกฤช เป็นต้น ครั้นต่อมาเมื่อปี่พาทย์ทำเพลงอันใดซึ่งเนื่องมาแต่เพลงแขก เช่น เพลงเบ้าหลุด และสระบุหรง เป็นต้น ก็ใช้กลองแขกทำกับเครื่องปี่พาทย์แทนโทน ตลอดไปจนถึงเพลงที่เอามาแต่มะโหรี เช่น เพลงพระทอง ก็ใช้กลองแขกแทนทับและรำมะนา กลองแขกจึงเลยเป็นเครื่องอุปกรณ์อันหนึ่งอยู่ในเครื่องปี่พาทย์ สิ้นเรื่องตำนานกลองแขกเพียงเท่านี้.
