วันหนึ่ง เป็นวันที่จะได้ฟังเรื่องตื่นเต้นอีก คือ เรื่องภาพปั้นท่านเศรษฐีที่ทำเหตุอื้อฉาวให้แก่คุณนายนิ่มนวล ลูกสะใภ้ ในตอนเย็นวันนั้น ผมไม่คิดเลยว่า จะได้พบกับนายมั่นเลย เราไม่ได้พบกันหลายวันแล้ว ปกตินายมั่นจะมาคุยกันที่กุฏิคุณนพวัดระฆังเป็นประจำ เราก็เคยพบปะคุยกันเสมอ แต่ครั้งนี้ นายมั่นหายไปหลายวัน เห็นทีว่า แกจะหลบหน้าคุณนายนิ่มนวลไปให้พ้น เกรงว่า จะมารบกวนเกี่ยวกับภาพปั้นผีสิงนั้น ผมบอกกับคุณนพว่า จะไปหาครูพยุง ออกจากตรอกวัดก็บ่ายหน้าไปสู่ถนนศิริราช แต่พอผ่านหน้าร้านเหล้าร้านหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียก
"คุณสมัย! คุณสมัย!" เสียงนี้มันคุ้นหูผมจริง ๆ เสียงนายมั่นนั่นเอง ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ผมรีบหันไปมองก็พบนายมั่นลุกจากเก้าอี้ขึ้นยืนกวักมือหยอย ๆ เรียกผม ผมก็หมุนตัวเข้าไปหาเพราะอยากพบอยู่แล้ว ไม่ได้ดื่มเหล้าด้วยกันมาหลายวันแล้ว นี่ก็เป็นเวลาเย็นพอดี พอเข้าไปใกล้โต๊นั้น ก็เห็นมีชายอีกสองคนนั่งอยู่ด้วยก่อนแล้ว นายมั่นรีบแนะนำให้รู้จักกัน
