หน้า:เปิดกรุ (๑) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/149

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔๙
 

"คุณสมัยครับ นี่คุณมุตและคุณเด๊ะ ประดาน้ำที่ผมให้แกช่วยงมภาพปั้นผีสิงนั้นแหละ" นายมั่นแนะนำผม

"ยินดีครับที่ได้รู้จัก" ผมพูดกับสองนายประดาน้ำ ฟังชื่อก็รู้ว่า เป็นไทยอิสลาม

"วันนี้บังเอิญมาพบกันเข้า เลยคุยกันเรื่องเก่านั้นกันอีก" นายมั่นว่า "คุณสมัยลองฟังเรื่องภาพปั้นยุ่งยากนั้นด้วยหูคุณเองจากคำบอกเล่าของคุณสองคนนี้ดูบ้างเถอะ มันพิลึกละ"

นายเด๊ะกะนายมุตได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วยกแก้วเหล้าที่ยังค้างอยู่ดื่มรวดเดียวหมด ส่วนนายมั่นจัดการรินใส่แก้วผมพร้อมกับผสมโซดาให้เสร็จ

"แหม คุณเอ๋ย ผมเกิดมาก็เพิ่งเคยพบภาพปั้นที่ร้ายแรงอย่างนี้" นายเด๊ะพูด "จริงครับ ถ้ารู้ประวัติเสียแต่แรก ผมหารับจ้างไปงมไม่ ตอนที่คุณมั่นไปว่าจ้างผมน่ะ ไม่ได้เล่าเรื่องร้ายของภาพปั้นนี้ให้ฟังเลย บอกเพียงรูปปั้นตกน้ำเท่านั้น ผมก็รับงมให้ซิครับ แต่เอาเข้าจริงซิอัลเลาะ" นายเด๊ะหยุดสูบบุหรี่ "คุณมั่นเพิ่งเล่าให้ฟังตะกี๊นี่เองละครับว่า รูปปั้นนี่มีประวัติร้ายกาจ พวกผมลงไปพบ พากันขนลุกเกรียวไปเลย"

"ผมก็เพิ่งรู้ความจริงวันนี้เหมือนกันครับ คุณสมัย คุณสองคนเพิ่งเล่าให้ฟังว่า ความจริงดำลงไปแล้วก็พบภาพนั้น แต่พอโผล่ขึ้นจากใต้น้ำ กลับบอกกับนายจ้างว่า ดำหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ" นายมั่นว่า

"อ้าว! เป็นยังงั้นหรือครับ เอ๊ะ พิลึก ผมชักสนใจ" ผมว่า "คุณทั้งสองพบรูปปั้นนั้นที่ใต้น้ำหรือครับ"

"เรารักกัน ถึงได้บอกความจริง ผมไม่บอกความจริงแก่นายจ้าง ก็เพราะไม่ไหวจริง ๆ อัลเลาะ! แย่จริง ๆ ครับคุณ รูปปั้นนั่นไม่ใช่ธรรมดา เกิดท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยพบ" นายมุตพูด โบกไม้โบกมือไปมา

"ใครจะบอกได้ว่า พบแล้วล่ะ อัลเลาะ พวกเรากลัวจริง ๆ ครับ มันไม่ใช่รูปปั้นครับ มันผีแท้ ๆ ยืนอยู่ใต้น้ำ" นายเด๊ะพูด "ความจริงตกไปใต้น้ำ น่าจะนอนตะแคง แต่นี่ยืนจังก้าอยู่ใต้น้ำ พอเราเข้าไปใกล้เท่านั้น มันทำอ้า