หน้า:เปิดกรุ (๑) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/198

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๙๘
 

เหมือนกัน

"ใครบ้างครับ?" ผมถาม

"แม่พวง กับคุณเชตุ สามีเขา และนายบุญลือ หลานชายแม่พวง กับดวงเดือน หลานสามีเขา" ญาติผู้เป็นหญิงมีอายุกล่าวเท่านั้น ผมกับวิชัยถึงกับร้อง

"เอ๊ะ!"

"มีคนอย่างที่ว่ารึ?" เมียวิชัยถามเสียงดัง

"ใช่! มีตามนั้น แต่ฉันไม่รู้จัก" วิชัยว่า

"ถ้าจะใช่แน่แล้ว!" ผมว่า "ถ้าไปเมื่อสักครู่ก็ใช่แน่ เราวิ่งรถมา ยังไม่เคยสวนกับรถคันไหนเลย ก็พบรถคันนี้เท่านั้นที่ถูกปล้น"

เสียงเอะอะโวยวายได้เกิดอีกคราวหนึ่ง เลยรีบพากันไปสถานีตำรวจ และก็เป็นความจริง เป็นญาติของฝ่ายเมียวิชัยนั่นเอง มีการร้องไห้กันขรมถมเถ ฤทธิ์เหล้าของเราชักสร่าง เราทั้งสองต้องกลับไปที่เกิดเหตุกับตำรวจอีกโดยญาติของเมียวิชัยขอร้องให้ไป ก็รู้อยู่ว่า ไปช่วยอะไรไม่ได้ ศพทั้งสองก็เอากลับยังไม่ได้จนกว่าทางตำรวจจะสิ้นการสอบสวน ผมนั่งคิดยืนคิดเรื่องทั้งหมดนี้ หรือแม่วันทองของฉันได้ทำกาลกิริยามาห้ามทัพตอนนั้น คล้ายกับห้ามทัพพระไวยที่จะไปรบกับน้องชายและพ่อ ส่วนของเรานั้น ถ้าไม่เสียเวลาที่ถูกถ่วงไว้ ก็คงต้องถูกปล้นไปกับเขาด้วย วิชัยมีปืนคนเดียว แต่ผมไม่มี อาจจะถึงตายก็ได้