หน้า:เปิดกรุ (๑) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/199

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
199
 
 ". . .กำลังเกี่ยวเหยื่ออยู่ ผมได้ยินเสียงแว่วจากท้องเรือ. . ." "มันเป็นเสียงคนพูดแว่ว ๆ ว่า เนื้อมันหวานกลมกล่อม ผมหันขวับดูรอบทิศ. . ."
เนื้อมันหวานกลมกล่อม

ณ ริมคลองด้านหนึ่งของตำบลคลองตัน มีเรือยนต์ลำหนึ่งเป็นเรือส่วนตัวของนักท่องเที่ยวหาความสุขทางลำน้ำ และมีเรือสำปั้นหาปลาลำหนึ่งจอดเทียบเรือยนต์อยู่ เป็นการซื้อขายปลาที่หามาได้

"ปลาคลองนี้ชุมนะลุงนะ" หญิงสาววัยยี่สิบกว่า ท่าทางทะมัดทะแมง เป็นแม่ครัว ได้พูดขึ้น

"พอมีครับ" นายมุต ชาวอิสลามผู้เฒ่า ตอบอย่างอารมณ์ดี

"งั้นอย่าแพงนะลุงนะ" แม่หญิงสาวใหญ่ รูปร่างสวย ย้อนรอยเข้าต่อตามราคาทีเล่นทีจริง

"นั่นแน่ คุณลมัยย้อนรอยลุงเข้าแล้ว" ชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกับแม่สาวพูดให้ขบขัน คนในเรือยนต์ก็พลอยหัวเระาไปด้วย เพราะต่างมองดูการซื้อปลาของคุณลมัย

"กว่าจะได้มาก็แย่เหมือนกัน" ผู้เฒ่าขายปลาพูดและหัวเราะ "ถ้าลงมือหาตั้งแต่พลบค่ำ ลงเบ็ดราวไป และตอนเช้ามืดมาทอดแหอีกทีหนึ่ง ก็ได้