ยายด้วยนะ ข้ามีธุระร้อนจี๋เลย" พี่ถนอมเร่งผมให้ไปตามตาและยายมาเร็ว ๆ คงมีธุระร้อนจริง ๆ ผมไม่รอช้า หันวิ่งลอดใต้ถุนออกไปยังข้าวลัดออกชายคูเลี้ยงปลา ตากับยายกำลังตรวจดูว่า น้ำปีนี้จะท่วมคันเลี้ยงปลาหรือไม่ เมื่อผมบอกยายกับตาแล้ว ต่างก็รีบกลับมาบ้านพร้อมกัน
"มีอะไรวะอีหนอม?" ตาถาม
"ขึ้นเรือนก่อนเหอะ" พี่ถนอมว่า
เราจึงพากันขึ้นเรือน เกือบไม่ทันจะนั่งเลย พี่ถนอมร้อนใจเรื่องธุระของแกก็พูดขึ้น
"มันยุ่งจริง ตาจ๋า ยายจ๋า แม่ฉันน่ะมีเรื่อง"
"ทำไม! นังจีบเป็นอะไร?"
"แม่ฉันผีเข้า แต่บางคนว่า เจ้าเข้าทรง"
"เอ๊ะ แล้วอ้ายโป๊ะเขาว่ายังไงล่ะ?"
"จะว่ายังไง ก็กลุ้มใจกันอยู่ เวลานี้ก็ยังไม่ออกทั้งเจ้าทั้ง"
"เอาละซีโว้ย! แล้วจะทำยังไงกันหว่า"
"พ่อให้มาตามตาไปช่วยดูหน่อยจ้ะ"
"เออ! ไปน่ะไปละ แต่ข้าจะไปทำไม่ได้ ก็ดู ๆ ไปยังงั้น" ตาว่าอย่างกลุ้มใจ
"ก็ยังดี! ทำอะไรได้ไม่ได้ก็ยังหารือกันได้บ้าง"
"นี่เข้ามากี่วันแล้วล่ะ?"
"หกเจ็ดวันแล้วกระมัง"
"อุบ๊ะ! ทำไมเพิ่งมาบอกล่ะโว้ย!"
"ก็คิดกันว่า พรุ่งนี้มะรืนนี้ ทั้งนี้ทั้งเจ้าจะออกน่ะซี จึงรอช้าไป"
"เอ้า ไปก็ไป" ตาว่าแล้วหันมาดูผม "อ้ายเรื่องไปกะ จะได้หาเรือมาขากลับ อีหนอมจะได้ไม่ต้องมาส่ง"
"เอ๊ะ! แล้วใครจะอยู่บ้านกะยายล่ะ?" พี่ถนอมถาม
"ชะ ๆ ช้า ๆ" ยายร้อง "กะอีอยู่บ้านอยู่มาแต่เกิด ไปกันเหอะ เดี๋ยว
