หน้า:เปิดกรุ (๒) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/44

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๑
 

ท่าทางลุงโนดคุยกับตาดูขึงขังผิดตา ผมจึงหยุดคำข้าวเพื่อฟังลุงโนดพูด

"ท่านพระครูท่านว่า จนใจจริง ๆ ถ้าไม่รับไว้ ก็จะเคืองใจกันหลายอย่าง" ลุงโนดว่า

"อือ! ก็จริงของท่าน" ตารับคำ "แล้วนี่เอาศพนอนแผ่ไว้บนศาลานั่นเรอะ?" ตาถาม ผมกับพี่พุกได้ยินคำพูดของตาคำนี้ชักสะดุ้ง เอ๊ะ มันเป็นเรื่องแปลกหู ศพใครกันที่ไหน

"ก็ทิ้งไว้ยังงั้นน่ะซี เจ้าของศพเขาว่า ตอนเช้าจะมาจัดการว่าจ้างคนที่วัดต่อโลงศพ แต่นี่ก็ยังไม่มา เห็นจะเป็นบ่ายละมั้ง" ลุงโนดว่า

"อุวะ เมื่อคืนก็ทิ้งศพไว้เอ้กา?"

"อ๋อ เปล่า! มีคนเฝ้าอยู่สองคน" ลุงโนดบอก "มันยากใจพระครูท่านไม่ใช่เล่น ธรรมดาศพจะมาวัด มันต้องมีใบมรณบัตรมาด้วย แต่นี่รีบเอาศพมาก่อน มันยากกับทางวัดจะรับไว้โดยผิดระเบียบ แต่ทิดหาญ พี่ชายทิดกล้าคนที่ตาย เขาว่า มันกะทันหัน คนตายกลางทุ่ง จะเอาเข้าบ้านก็ไม่ได้ จึงเอามาวัดก่อน กว่าจะได้บอกกำนันและอำเภอก็เห็นจะบ่าย"

"เรื่องนี้มันน่ามีปัญหาฮิโนดฮิ" ตาว่า "ใครจะว่าตายโดยถูกคนแอบยิง หรือไปปล้นเขาแล้วถูกเจ้าทรัพย์ยิงตาย ก๊กนี้มันก็รู้ ๆ กันอยู่นะพวกเรา ถึงเดี๋ยวนี้เขาจะตั้งเนื้อตั้งตัวร่ำรวย แต่อ้ายก่อน ๆ มามันก็เสือ ๆ" ตาพูด

ทั้งหมดที่ลุงโนดพูดกับตาก็ได้ความว่า ลุงโนดไปธุระ ผ่านวัดมาพบกับท่านพระครู ก็เลยรู้เรื่องการตายของทิดกล้าว่า ถูกลอบยิงโดยกำลังขี่ม้าเดินทางกลับบ้านเขา แต่พี่ก็เอาศพมาไว้บ้านเรา ก็เพราะบ้านเขาอยู่หนองตาโล่ ย้อนกลับไปก็ลำบาก แต่เรื่องไม่มีใบมรณบัตรมันก็ลำบากแก่วัดอยู่ แต่เรื่องนี้ผมกับพี่พุกเห็นว่า ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรา เหลียวมองไปทางวัดหน่อยหนึ่งเห็นเงียบ ๆ ก็หันกลับก้มหน้าตำข้าวต่อไป

ตกบ่ายวันนั้น เรามองไปทางวัดเห็นคนขี่ม้ามาหลายตัว คงจะเป็นพวกเจ้าของศพ น่าสงสัยตามที่ตาพูดว่า ก๊กนี้เคยเป็นโจรเก่า จึงมีนิสัยชอบ