 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
"จ้ะ ได้ยิน" พี่พุกพูดแล้วก้มหน้าเปิบข้าว
"ทำไมท่านพระครูไม่ห้ามอ้ายพวกมาปลุกผีเสียนะ" ยายว่า
"ห้ามเดี๋ยวนี้จะมีประโยชน์อะไรล่ะ มันตื่นตัวเสียแล้ว" ตาว่า "อ้ายทิดหาญมันบ้า มันไม่คิดว่ามันเล่นกับไฟ และคนทั่ว ๆ ไปก็โกรธมันอยู่"
ยิ่งฟังไปก็ยิ่งกังวลใจ อยากจะกระอักออกมาด้วยความอัดอกอัดใจ ข่าวการปลุกผีได้กระจายไปทั่ว ๆ บ้าน ใครมีม้าขี่แทบจะบอกขายไปเลย เกรงทิดหาญจะคิดสงสัยว่าร่วมมือกับพวกที่ฆ่าทิดกล้า หากแต่หมู่บ้านเราไม่มีม้าขี่ เลยค่อยสบายใจไป ในบ่ายวันนั้น มีชายคนหนึ่งอายุราว ๆ ห้าสิบกว่ามาถามหาตาและก็ได้พบกัน ตาก็ชวนขึ้นเรือน
"ฉันได้ข่าวว่ามีการเซ่นผีตายโหงกันที่วัดนี้เรอะ ข่าวว่าอาละวาดนัก ฉันจึงย่องมาฟังข่าวดูว่าจริงหรือไม่จริง" ชายนั้นพูดกับตาและยาย
"พ่อหิงจะมาดูทำไม?" ตาถาม
"อยากรู้ว่าจริงไหม ถ้าจริง ฉันจะมาเรียกเอาไปใช้งาน ฉันอยากได้" ตาหิงพูด
ทุกคนมองหน้าตาหิงกันทุกคน เป็นเรื่องแปลกหูและไม่เคยคิดว่าจะได้ยินดังนั้น
"อ้ายจริงน่ะจริงละ แต่พ่อหิงจะเอามันไปได้เรอะ?" ตาถามขึ้นอย่างสนใจ และมองหน้าคนที่ชื่อหิงผู้มีหน้าร่างกายผอมเกร็ง หัวหงอกประปราย
"ถ้าจริงอย่างน้าว่า ฉันจะมาสะกดเอาไปเอง" ตาหิงว่า
"โอ! พ่อคุณเถอะ ถ้าเอาไปได้ ก็ช่วยด้วยเถิด วุ่นนัก" ยายร้องและยกมือไหว้
"ต้องขอเวลาสักหน่อย" ตาหิงพูด ปากเคี้ยวหมากอย่างตรึกครอง "มันอยู่หลุมไหนแน่ จะต้องขอไปดูสักหน่อยก่อน"
"ก็ที่ป่าช้าวัดนี่แหละ" ยายว่า
"ดีละ ประเดี๋ยวจะย่องไปดู เหมาะท่าก็จะทำพิธีเสียคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้กลับเลย" ตาหิงพูด และชะโงกมองไปทางวัด "มันฝังกันด้านไหนนะ?"
