 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
ผมนั่งดื่มสุราไปฟังแกพูดพลาง ๆ โดยผมนั่งอยู่กับเพื่อนอีกโต๊ะหนึ่งใกล้ ๆ กัน
"หวย ก ข โบราณน่ะ ขุนบาลเป็นคนออก เขากะเขาคิดจัดออกตัวนั้นตัวนี้" แกพูดต่อไป ในโต๊ะของเราจึงมีผู้สนใจอยู่บ้าง "การที่ใช้มือคนแท้ ๆ จับออกคิดออกน่ะ จึงมีอาจารย์เก่ง ๆ นั่งทางในพอจะรู้กันเก็งใจกันออก ถ้าอาจารย์เก่ง ๆ บอกหวยให้ มักไม่พลาด" แกว่า
"ข้อนี้ถ้าจะจริง" ชายกลางคนคนหนึ่งสนับสนุนเพราะเห็นด้วย "ผมเห็นด้วยกับคุณน้า อ้ายเราเป็นมนุษย์ธรรมดา จะไปเก็งไปสั่งอะไรมันกับลูกโม่ที่มันหมุนด้วยกำลังไฟฟ้า ถ้ามันคนด้วยกัน ย่อมมีอาจารย์ขลัง ๆ นั่งฌานบังคับเขาได้ดลใจให้ออกตัวนั้นตัวนี้"
"ถูก! พ่อเจียมพูดถูก อ้า! พ่อเตียม พ่อรู้เรื่องนี้ดี" พ่อเฒ่ามิ่งออกปากรับรองการพูดของผู้สนับสนุนว่าถูกต้อง "สมัยหวย ก ข เราเองพอนั่งหวยเองได้ตามเกจิอาจารย์แนะนำ โอย! ฉันน่ะทำมาเสียทุกวิธี ถูกบ้างกินบ้างตามเรื่องมัน แต่ที่ถูกกินน่ะ ไม่ใช่พิธีเขาพลาดนะจะบอกให้" เฒ่ามิ่งพูดแล้วยกมือชูเข้าไปในวงสุเราให้ฟัง "ที่หวยกินไปก็เพราะเราเองเกิดยักย้ายการแทงเสียเอง ในตอนหลังเกิดไปคิดว่า ตัวนั้นดีตัวนี้ดี ยักเช้ายักค่ำ ฮ่า! บางทีออกมาแล้วไม่ได้ไม่เสีย ไม่พอกับที่ลงทุนลงแรง ย้ายไปย้ายมา เลยเจ๊งกันไป"
"คุณเคยนั่งยังไงครับ นั่งหวยนั่ง" ชายหนุ่มคนหนึ่งถามพ่อเฒ่ามิ่ง
"โฮย! หลายวิธีนัก ทำหวยน่ะ ในป่าช้ายังเคยเลย คุณเอ๋ย บางแห่งเราเคยไปกันสองสามคน เมื่อสมัยโน้น หนุ่ม ๆ ด้วยกัน ใจเด็ด ๆ พอกัน ที่วัดเทพฯ ก็เคย วัดจางวางดิษฐ์ (วัดดิสานุการาม) วัดจางวางพ่วง (วัดเทวีวรญาติ) เอาทั้งนั้น วัดบางหว้ายังเคยเลย ผ่าซิเอ้า! ปัดโธ่! วัดเทพฯ สมัยนั้นเปลี่ยวน่ากลัวหยอกเมื่อไหร่ ทางหลังวัดที่เป็นเมรุอยู่เดี๋ยวนี้
