 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
"อ้อ! พิธีนี้ ผมเคยได้ยินปู่ผมเล่าให้ฟังเหมือนกัน" หนุ่มนั้นว่า "แต่ปู่ผมบอกว่า ทำพิธีแล้วก็วนกระดาษกับขมิ้นกับปูนทิ้งไว้ เช้าจึงไปดูกันว่า จะเขียนตัวอะไรไว้ให้"
"โอย! ลำบากอย่างนั้น" เฒ่ามิ่งว่า "ฉันก็เคยทำอย่างนั้นเหมือนกัน คุณ โอย! กินเรียบ ก็เพราะว่า อ้ายใครมันมาเห็นเข้า มันก็แกล้งเขียนเข้าไว้ให้ เราก็เจ๊งไปเท่านั้นเอง จึงต้องนั่งคุมกันไว้ แหม! คุณเอ๋ย คืนนั้น ฉันกับเพื่อนนั่งคอยตั้งแต่หัวค่ำจนเกือบสี่ทุ่มเห็นจะได้ มีลมพัดมาอ่อน ๆ เสียงนกกุ๊กร้องกุ๊กอยู่บนต้นโพธิ์ที่เรานั่งแอบนั่นแหละ ฉันสะดุ้งหนาวใจเหลือเกิน แต่อยากได้หวย ต้องจำทน ในครู่นั้นเอง เทียนที่จุดไว้แทบจะดับ มีลมพัดเหมือนเดินเฉียดไปที่กระดาษกับถ้วยขมิ้นกับปูน แล้วมีเงาวูบมืด ๆ ไม่เห็นเป็นตัวเป็นคนหรอกคุณ แต่พอทุกสิ่งทุกอย่างสงบ เราทั้งหมดก็ออกจากที่ซ่อนไปเก็บของเหล่านั้น และเดิมคุมหน้าคุมหลังกันออกพ้นเขตวัดมา พอมาถึงบ้าน ก็ดูกระดาษกัน มีรอยนิ้วจิ้มปูนเขียนไว้เป็นหวยเช้าค่ำชัด ๆ เลยคุณ ฉันกับพวกแทงกันอย่างหนักทีเดียวในวันรุ่งขึ้น" แกหยุดดื่มสุราอีก
"ถูกผางเลย?" พ่อหนุ่มผู้สนใจถามดักคอ เฒ่ามิ่งวางแก้วเหล้าแล้วพยักหน้าพูด
"กินเรียบ"
"อ้าว!" เสียงนี้เป็นเสียงหลายคนในกลุ่มนั้นร้องขึ้นยังกับนัดกันไว้ แล้วเลยฮากันครืน
"คุณลุงเลยเลิกหวยซิครับ?" ผมนั่งอยู่โต๊ะใกล้ ๆ จึงสอดปากถามไป แกหันมาดูผม
"ที่ไหนได้ ลงผีหวยมันเข้าละก็ เลิกยังไง" แกว่า "เป็นแต่หยุดมาหลายวัน เพราะต่างคนต่างหมดทุน แทงกันหมดตัวนี่ครับ ผีมันแกล้งเรา" แกพูดแล้วสั่นหัวพลางร้องเรียกเหล้าอีก ผมนึกสนุกอยากฟังเรื่องต่อ ๆ ไป จึงรับจ่ายค่าสุราเอง แกตอบขอบใจ ดื่มกร๊วบเดียวหมดแก้ว
"คุณลุงเลิกนั่งหวยหรือไงครับ?" ผมถาม
